You win some, you loose some, maar toch….

Vorige week een pitch verloren. Het concurrerend bureau bleek een broertje van de directeur…..

Nu zou ik de opdracht ook aan mijn broer gunnen, maar ik zou tenminste nog het fatsoen hebben gehad om geen pitch uit te schrijven. Ik had de opdracht gewoon rechtstreeks bij hem neergelegd.

Toch maar eens de discussie aanzwengelen. Pitchen werkt fantastisch mits het een eerlijk en goed geleid proces is waarin alle bureaus duidelijk op de hoogte gesteld zijn van de randvoorwaarden en een gelijke briefing krijgen. En, niet onbelangrijk: zij die de opdracht moeten gunnen ook verstand van zaken hebben. Dat laatste is soms helaas niet het geval, zo bleek bij een grote overheidspitch waar zo’n 12 gerenommeerde bureaus aan deel hadden genomen. Er werd enkel naar de uurprijs gekeken. Het feit dat het ene bureau 15% fee rekende en het andere 0% werd volledig buitenbeschouwing gelaten. Weer een paar dagen werk x 10 bureaus voor jan met de korte achternaam.

Begin dit jaar nog meegepitcht voor een onderwijsinstelling die 5 jaar bestond en daar werd ons plan als niet passend beschouwd. Wat bleek; het uiteindelijk feest kende voor ruim 80% dezelfde opzet, alleen de uitvoering had flink te wensen over gelaten. Via de grapevine hoorde ik dat het desbetreffende bureau al in december had verkondigd dat zij de opdracht zouden krijgen. Dat terwijl de plannen pas in januari moesten worden ingeleverd…..

Al met al is er te vaak iets mis met aanbestedingen en pitches en dat is jammer. Het kan immers helemaal geen kwaad om een paar bureaus te toetsen op hun creativiteit en klik. Voor sommige klanten werken we al jaren en het pitchen houdt ons scherp.

Toch zouden er eens duidelijke regels voor moeten worden opgesteld. Daarbij pleit ik voor een kleine vergoeding. Niet omdat dit de kosten dekt, maar omdat het vanuit de opdrachtgever aangeeft dat zij alle uitgenodigde bureaus serieus nemen.

Zo dat wilde ik even kwijt en nu weer hard aan het werk op de volgende pitch.