Van de rechtbank in de lik: locatietour belicht bijzondere locaties van Utrecht
31 maart 2017Utrecht zit in de lift als (inter)nationale congres- en evenementenbestemming. De beddencapaciteit in de hotels zal de komende jaren oplopen van 1750 naar 2750. Om meeting- en eventplanners kennis te laten maken met de mogelijkheden van verrassende (combinaties van) locaties organiseerde het Utrecht Convention Bureau in samenwerking met adviesbureau Linda op Locatie eind maart voor de derde keer op rij de locatietour.
Een goed begin
Op deze zonnige maandagochtend druppelen 's ochtends vroeg 70 eventplanners binnen bij de Snorfabriek in Utrecht Zuilen. Dat is een creatief evenemententerrein met een onmiskenbare festivalsfeer, waarover later meer. We starten met een heerlijk 'bakkie leut'. De gasten ervaren in de loop van de dag de kracht van Utrecht als meeting- en eventstad: dat is de compactheid. Naast een ritje van Zuilen naar het stadscentrum in een gerieflijke dubbeldekker wordt de hele tour lopend en per bootje afgelegd, zo dicht liggen veel locaties bij elkaar. Dat maakt het mogelijk om een plenaire presentatie te houden in de ene locatie, een subsessie bij de buurman, om via de aanlegsteiger in de achtertuin naar de dinerlocatie te varen, waarna je aansluitend kunt overnachten in een bijzonder hotel.
De grote groep wordt onderverdeeld in drie groepen, die een gespiegeld programma doorlopen. Zo blijven de groepen overzichtelijk en verloopt alles op schema. De wandeling brengt ons vandaag bij verrassende locaties: van de rechtbank naar de nor, via een voormalig oogziekenhuis naar een ambachtshuis om een paar voorbeelden te geven.
Zingende saleschick
We starten met een aardbeien smoothie in de Vrouwe Justitiazaal van de Rechtbank waar de 'zingende saleschick' Yvon Mocking ons al zingend welkom heet met het nummer ‘listen to the music’. Yvon Mocking blijkt niet alleen muzikante; zij is ook de salesmanager van deze locatie en van het Eye Hotel. In de acht vergaderzalen van de rechtbank wordt vandaag driftig vergaderd over delicten, misdrijven en ander ongerief, dus we bekijken alleen in de nok van het gebouw een leuke dinerruimte: alles fris wit geschilderd, een houten plafond, taps toe lopend puntdak en grote ramen met riant uitzicht.
Fundatie
We lopen op de speciaal voor deze dag aangetrokken wandelschoenen door naar de volgende locatie: het Centraal Museum. Terwijl hoofd commerciële zaken Chantal Bleeker de mogelijkheden voor events in deze locatie op een rijtje zet (exclusieve diners in het museum, tussen de tentoonstellingen, een spreekbeurt van de conservator in de tuin) kijken we door de grote raamwand naar de riante tuin en de Nicolaikerk, voordat we enkele exposities bekijken van Rietveld. Nadat we ons vergaapt hebben aan de lattenstoel, de Berlijnse stoel en een blik hebben genomen in Werkplaats de liefdesklus, zetten we verder de pas erin, op weg naar de Fundatie van de Vrijvrouwe van Renswoude. Dat is een stadskasteel, waarvan zelfs veel Utrechtenaren het verhaal niet kennen, zo blijkt uit de reacties onderweg. De Fundatie kreeg halverwege de achttiende eeuw de functie van een ambachtshuis voor talentvolle weeskinderen. Uit de nalatenschap van een zeer gefortuneerde dame, Maria van Duyst van Voorhout, werd een fonds opgericht, dat werd bestemd voor educatie van kinderen. Allerlei ornamenten in dit huis, dat is ingericht in rococo stijl, getuigen daarvan: de plafondschilderingen, enkele nisjes, een klok, en dergelijke: het blijken meesterwerkjes van de studenten in opleiding.
Een prachtige locatie: de regentenzaal heeft een vitrine met eigen servies, de stoelen zijn bekleed met blauw fluweel, het plafond is uitbundig gedecoreerd. Een droomlocatie voor een bruiloft, een exclusief diner en dergelijke. Ook de portretkamer, waar alle regenten in schilderijen aan de muur je stoer aankijken, is geschikt voor kleine ontvangsten en private diners voor kleine groepen. De historische keuken met in vitrinekasten gietijzeren potten en pannen wordt vaak gebruikt voor kerstdiners, uitvaarten, lunches, kookworkshops, en kleine diners en dergelijke. 'Oud London is onze eigen cateraar, maar een eigen cateraar meenemen is ook mogelijk', vertelt Mies Kroese, de 'châtelaine' van de Fundatie.
Van de rechtbank in de lik
Via de achterkant van de Fundatie varen we via de elektrisch aangedreven fluisterbootjes van Greenjoy (de Greenwheels van het water): zelfsturend, zonder schipper of stuurman, naar een volgende ligplek. Ondertussen genieten we van de zon en de rust die je op een maandag kunt ervaren in hartje stad. Je hoort alleen het geluid van vogeltjes. Boven ons de strakblauwe lucht, verder kabbelend water en een snelheid van een halve knoop. Herenhuizen, beuken en eiken. De vaartocht is snel, ontspannend en fun: je ziet en beleeft de stad op een andere manier. Uit de sloep gesprongen en nadat ik bijna van de aanlegsteiger val bij een poging de dames uit het bootje te helpen, belanden we in de Lik. Een oude bajes (van 1853 tot 2014). De gevangenis ziet er precies uit zoals je je een gevangenis voorstelt. Het lijkt wel een filmset en dat is precies wat filmproducenten kennelijk ook vinden, want hier zijn regelmatig tv-opnames voor producties van boeven in de nor. Ik verwacht elk moment dat een coverband van Elvis Presley om de hoek verrijst en 'Jailhouse rock' ten gehore brengt. We verorberen een lekkere en gezonde lunch in, ja waarin eigenlijk? Het blijkt niet de eetzaal van de Lik, want het geboefte dat hier opgeborgen werd, at uit oogpunt van veiligheid op de cel. Het blijkt de kerk van de nor. Geschikt voor plenaire sessies tot 200 personen, borrels, tentoonstellingen en diners.
We gaan hier ook een spel spelen: www.gajesindebajes.nl. We delen ons op in groepjes van vier in een cel, met als opdracht om het schuiladres van een uitgevlogen gedetineerde te vinden. Mijn bijdrage blijft beperkt tot het vinden van een lijntje coke onder de toiletpot, maar mijn teammaatjes weten met behulp van een infraroodcamera de celwanden af te speuren, ontcijferen telefoonnummers en postcodes en zo vinden we ten slotte het schuiladres. We zijn zowaar de winnende groep.
Het cachot kan op diverse manieren gebruikt worden. De luchtplaats (met basketbalveldje) is een fijn terras voor een besloten bijeenkomst. De hoge muren garanderen optimale privacy en beslotenheid en je hebt lekker het zonnetje op het zuiden. Hier is elk jaar 's zomers het zomercafé.
De gymzaal ruikt heel erg naar sporthal: de geur van rubber en plastic. De hoge ramen vallen op. De zaal is nu te gebruiken voor plenaire sessies en als crewruimte bij producties.
Stadsschouwburg
Eenmaal vrijgelaten uit De Lik lopen we in het steeds uitbundiger schijnende zonnetje naar de Stadsschouwburg, die na de renovatie allure uitstraalt. De Zocherfoyer valt op door de typische kenmerken van architect Dudok: zwevende trappen en veel licht, ruimte en beweging. Tijdens de rondleiding komen we in een 'belevingsruimte', die ons vandaag een stukje Zeeland biedt; we lopen door een mysterieuze ochtendnevel, ruiken zilte lucht, zien sardientjes aan lijnen hangen en er wacht een oester op een bedje van zeezout op ons. Mooie ruimte. Achter de schermen krijgen we leuke details te horen. In de Blauwe Zaal, die met de kromming van het gebouw meeloopt, kunnen de tribunes ingeschoven worden. In gedachten zie ik hier een nachtclubopstelling, tv-opnames en dergelijke. Met de akoestiek zit het overal wel snor. Zelfs in het fris moderne restaurant Zindering worden de omgevingsgeluiden subtiel gedempt door rondingen in het plafond. Daardoor versta je elkaar nog prima met honderd mensen om je heen en muziek op de achtergrond.
Van groot naar klein. Onze volgende halte is het Eye Hotel. Behorend tot een collectie van restaurants, hotels en andere horecaconcepten, die drie kenmerken gemeen hebben, zo legt Yvon Mocking uit: 'Kleinschalig, centraal gelegen en monumentaal'. Eye was vroeger een oogziekenhuis en allerlei subtiele details in de inrichting verwijzen daar naar. De kamers zijn om verliefd op te worden: stijlvol, sfeervol en geen kamer lijkt op elkaar.
Genoeg gewandeld vandaag in het zonnetje: de bus rijdt ons terug naar de wijk Zuilen, naar het opstappunt: dat is de Snorfabriek, een soort overdekt permanent festivalterrein, waar allerlei bedrijven uit de creatieve industrie zich hebben gevestigd. Zo is een zeecontainer de geluiddichte opnamestudio van Frank Leenders, naast een bedrijf dat ukelele workshops aanbiedt en een bedrijf dat worst met sambal verkoopt. Deze locatie onderstreept het thema van de dag: door samen te werken ontstaan bijzondere combinaties. En daar zijn er in Utrecht genoeg van te vinden. Voor de volgende locatietour, in het najaar, dienen zich al alweer nieuwe, bijzondere locaties aan...
Bekijk voor een levendige impressie de video.
Fotografie Clickshots
Goed artikel?
Schrijf je in net als 37.058 andere professionals en ontvang wekelijks de beste artikelen!
