OUD EN NIEUW: Waar blijft de tijd?

Bijna is het zover. Dan is ook dit jaar weer voorbij. Langzaam maar zeker verdwijnen de uren, verdampen de minuten en verspringen de laatste secondes van het weldra versleten jaar. En met het oplossen van de tijd vervliegen onherroepelijk de beelden uit 20 – 11 om plaats te maken voor nieuwe herinneringen. Zelden ben ik mij meer bewust van het verstrijken van de tijd dan op de drempel van het oude en het nieuwe jaar.

De klok
Ooit mocht ik als medewerker van de  NOS de klok voor ‘oud en nieuw’ monteren. Het werd een klok en een jaaroverzicht ineen. Elke vijf seconde versprong het nieuwsbeeld van het jaar dat weldra achter ons zou liggen om plaats te maken voor een ander historisch beeld. De bedoeling van het idee was de kijker te laten zien wat wij hadden meegemaakt en wat wij met het wegschieten van het vuurwerk definitief achter ons konden laten. Later bleek dit programma een van mijn best bekeken programma’s ooit te zijn geweest op de Nederlandse televisie. Maar wat wil je ? Als heel Nederland naarstig op zoek is naar enig houvast op een moment dat ‘totale verandering’ dreigt. Een moment dat alles anders lijkt te worden. Geen weg terug. Onzekerheid. Twijfel.

The Clock
Een enkele week geleden wees een goede kennis van mij me op een andere klok. Eentje die 24 uur duurde en die de laatste tijd internationaal furore maakt. De klok, of beter ‘The Clock’, want dat is de originele naam van dit prachtkunstwerk, werd gecreëerd door video kunstenaar Christian Marclay. Hij maakte een chronologisch opgebouwde duizelingwekkende montage van duizenden films met delen van klokken, horloges, wekkers en mensen die het woord tijd in de mond namen. Samen maken deze achteloze beelden een minutieus opgebouwd kunstwerk dat ons in 24 aaneengesloten uren door de geschiedenis van de internationale cinematografie doet flitsen. Als een bal in de flipperkast van de tijd schiet je oog van ‘beeld naar beeld’, van ‘klok naar klok’. Zelden was het wegtikken van de tijd zo aanstekelijk en kon ik niet wachten op de volgende scene.

Dit kunstwerk deed mij energiek en grenzeloos verlangen naar de dingen die komen gaan. En precies zo zou het ook moeten zijn met het gevoel voor het nieuwe jaar. Laten wij 20 – 12 vullen met nieuwe beelden en verse dromen! Laten wij ze associatief combineren en delen met allen die ons dierbaar zijn. Laten we de wereld samen een beetje mooier maken en laten wij de ambitie hebben om geschiedenis te schrijven terwijl het verse jaar ongerept en kakelvers voor ons op de stoep staat.

Ik kan niet wachten. Doet u de deur naar een nieuwe tijd vast open?

Patrick Roubroeks
Xsaga