Blaren, zweet en tranen…

Door Atje Deinum

Ieder jaar worden bankzitters in de 3e week van juli getrakteerd op dramatische beelden van de Nijmeegse 4-daagse. Anders zo soepel lopende wandelaars die nu strompelend de finish proberen te bereiken. Vrolijke uitgedoste groepen die bezwijken aan de hitte en uitputting. En voorheen fitte militairen die het ook nu zwaar dreigen te krijgen. En dat allemaal voor een Koninklijk Erkende Onderscheiding; het 4-daagse kruisje, het ‘kruis voor betoonde maarsvaardigheid’.

De Nijmeegse 4-daagse of ‘The Walk of the World’. Meer dan 40.000 wandelaars van ruim 60 verschillende nationaliteiten. Allemaal bevangen door het Vierdaagse virus.

Lompe schoenen ipv pumps
Al jaren ben ik een fanatieke wandelaar en verruil ik wekelijks mijn pumps voor lompe wandelschoenen. Een compensatie van te veel computerwerk. Het houdt me fris en brengt mijn hoofd op orde. En niet zelden waait er zomaar een goed idee mijn hoofd binnen. Lekker om te doen en het levert ook nog wat op.

Al die tijd verzamelde ik ook argumenten om maar niet besmet te raken met het vierdaagse virus. Want ja… dan ben je elk jaar de pineut! Beperkende overtuigingen. Gedachtes die ik mezelf inprentte om mijn leven wat makkelijker te maken. Gedachtes die me argumenten leverden om een lastige opdracht te negeren. Of te wel, de weg van de minste weerstand. En de weg van de minste weerstand staat succes in de weg.

Succes betekend je grenzen opzoeken
Succes betekend je grenzen opzoeken en soms op het randje balanceren. Als je de zaak onder controle hebt, ga je niet hard genoeg. Dan speel je op safe. Ondernemen en sporten is grenzen opzoeken en passie. Als dat er niet meer is, wordt het een lifestyle. Dat is de dood in de pot.

Succes is geen bestemming, succes is een reis.

Afgelopen januari heb ik alle beperkende overtuigingen buiten de deur gezet en heb ik me ingeschreven voor een weg van veel weerstand: de Nijmeegse 4-daagse. Het moest er toch eens van komen. Daarnaast was ik als event-prof razend nieuwsgierig naar de organisatie van ‘The Walk of the World’.

De 4-daagse reis eindigde vrijdag 23 juli 2010 met een Koninklijke onderscheiding op de Wedren in Nijmegen. JAAAA! Het is gelukt; feest, champagne en gladiolen! Fantastisch wat een top organisatie, wat een feest, wat een sfeer, wat een mensen, wat een ervaring!

En toen werd het stil. Dat was het dan, bestemming bereikt.
Dus eigenlijk begint het nu pas. Ga ik door op weg naar de volgende bestemming? Het antwoord is JA. Het virus heeft zich in mijn lichaam genesteld en volgend jaar sta ik wederom aan de start in de 3e week van juli en zoek ik opnieuw mijn grenzen op. De waarde van prestaties ligt tenslotte in het nastreven ervan.

Zowel sportief als zakelijk reis ik voorlopig nog even verder. De belangrijkste reden om een doel te hebben ligt in dat wat het van je maakt om het te bereiken. Hoe het je verandert zal altijd van veel meer waarde zijn dan datgene dat je bereikt.

Je moet niet nadenken over het eindresultaat van je werk, zoals je ook niet reist om aan te komen, maar om te reizen. Zeker in ons vak is de reis het belangrijkste en zit alles in de voorbereiding. Morgen verruil ik daarom mijn pumps weer voor de wandelschoenen en start ik mijn reis naar de volgende Nijmeegse 4-daagse!