‘We schakelden meteen van 0 naar 100.’ - deel 2

Dat het leven zo zijn eigen onbezonnen route volgt*, is de afgelopen tijd eens temeer duidelijk geworden. Dat geldt ook voor een bedrijf als Intertent: het ene moment een tent voor een evenement, het volgende moment een tent voor een testlocatie. Events sprak erover met Wouter Zick, mede-eigenaar van Intertent en Intersettle. 

Jullie hebben veel opdrachtgevers die jullie al jaren trouw zijn. Hoe komt dat, denk je?
‘Dat heeft alles te maken met onze manier van werken. We schreeuwen het eigenlijk nooit van de daken, maar ons vermogen om te ontzorgen is groot. ‘Joh, regel het maar!’ zeggen onze opdrachtgevers al gauw en dat is niet voor niks. We zijn niet de goedkoopste, maar onderaan de streep ben je met ons wel goedkoper uit. En waarom? Omdat wij het regelen. Met onze ervaring, met onze inzet, met onze kwaliteit en ons vermogen om te ontzorgen. Natuurlijk wil ik weleens onderhandelen over de prijs, maar ik doe dat alleen in een al bestaande relatie. Soms moet het gewoon even voor minder geld, dat begrijp ik heus wel. Maar ik ga niet mee met de inkoper die zegt dat ie het elders goedkoper kan krijgen. Het is namelijk altijd wel ergens goedkoper. We gaan uit van onze eigen kracht: de kwaliteit die we leveren. En zonder arrogant over te willen komen: we willen onze eigen keuzes kunnen maken.’

In november 2021 bestaan jullie dertig jaar. Hoe ziet de toekomst van Intertent en Intersettle eruit?
‘Door corona is het wel duidelijk dat je je als bedrijf breed moet oriënteren. Tegelijkertijd moet het wel passen bij wat je doet. Eerder dit jaar zijn we distributeur van de AIR8-luchtdesinfectiesystemen geworden; voor ons een logische verbreding. We leverden al zaken als verlichting en kachels en luchtdesinfectie hoort tegenwoordig net zo goed bij de inrichting van een tijdelijke accommodatie. Wij zijn en blijven een bedrijf dat faciliteiten verhuurt, in de breedste zin van het woord: we verhuren turnkey evenementenlocaties en tijdelijke huisvesting waarin je kunt ontmoeten, werken, wonen of goederen kunt opslaan. Van oorsprong zijn bedrijven als het onze echte seizoensbedrijven: van 1 april tot 1 oktober moesten we het verdienen. De laatste jaren is dat al veranderd, met onder andere overdekte ijsbanenen winterfairs plus de tijdelijke oplossingen voor opslag of tijdens verbouwingen. Corona heeft die ontwikkeling een extra zetje gegeven.’

Je bent nu zestig jaar - hoe lang zie jij jezelf dit nog doen?
De ogen van Zick beginnen te glimmen. ‘Zolang ik het zelf nog leuk vind! Ik geniet elke dag van wat ik doe en ik vind dit een fantastisch bedrijf. Maar: je moet wel je eigen houdbaarheid in de gaten houden. Onze branche telt veel jonge mensen en het moet niet zo zijn dat die achter je rug om beginnen te zuchten omdat opa weer wat te melden had. Gelukkig zie ik dat de grijze haren nog steeds erg welkom zijn in de evenementenwereld: de ervaring is net zo belangrijk als de snelheid en het gemak waarmee de jongere generatie met de nieuwste technologieën uit de voeten kan. Ervaring moet daarin weleen dienende rol hebben, je moet het aanbieden: hier is mijn ervaring, als je wilt kun je er gebruik van maken. Hoewel ik dus nog wel jaren door wil, kijken we nu al naar hoe we het bedrijf zo goed mogelijk uit kunnen rusten voor een volgende stap – hoe die er ook uit zal zien. Niemand is onmisbaar en niets is voor eeuwig, weet ik inmiddels. Ik vind dat je bewust na moet denken over de volgende stap. Je moet wel zélf achter het stuur blijven zitten, niet wachten tot er een stap vóór jou wordt gemaakt.’

Heeft dat ook te maken met de ziel en zaligheid waarmee je je werk doet?
‘Dat denk ik wel. En dat geldt voor iedereen hier. Op de dag na de eerste persconferentie over corona schakelden we meteen van 0 naar 100 door de telefoon te pakken en ziekenhuizen te bellen. Was ik ’s morgens om elf uur bij een ziekenhuis, belde ik vanuit de auto door wat ze nodig hadden, lag er om één uur een offerte, hadden we om vijf uur de opdracht en stonden de jongens de volgende ochtend om zeven uur al te bouwen. En ik wil niemand voor het hoofd stoten, absoluut niet, maar ik durf nu wel te zeggen dat we trots zijn op hoe we het hebben gedaan. We hebben er met z’n allen ontzettend hard voor gewerkt. Ik ben ook heel blij dat alle medewerkers meteen mee wilden, want ik had hier ook in mijn eentje kunnen staan roepen, hè. Dus ja, daar ben ik wel trots op.’ En, met een glimlach: ‘In alle bescheidenheid.’

Het hele artikel lees je in het nieuwe Magazine Events dat nu op de mat ligt. Wil jij Events ook ontvangen? Meld je hier aan.

* Hier wordt verwezen naar het nummer Zevende Hemel, van De Dijk (2000)

Door > Mariska Tjoelker
Fotografie > Floris Heuer