Van aanname naar actie: samenwerken aan toegankelijke evenementen
07 October 2024In Nederland heeft 1 op de 5 mensen een beperking. Voor hen is deelname aan evenementen niet vanzelfsprekend. CLC-VECTA en YOIN excellent meeting places zetten zich in om het bewustzijn over toegankelijkheid en inclusie in de branche te vergroten en organisaties te inspireren. Ter gelegenheid van de Week van de Toegankelijkheid hebben we, in samenwerking met Else Baelde, van project- en eventmanagementbureau That’s Else, vier ervaringsdeskundigen gevraagd inzicht te geven in hun uitdagingen, en tips en mogelijkheden te geven voor meer toegankelijke evenementen.
Van audiodescriptie tot aangepaste toiletten en van duidelijkheid in je communicatie tot het verzorgen van prikkelarme ruimtes. Eventorganisatoren en -locaties zijn zich steeds meer bewust van manieren om de toegankelijkheid van een event te vergroten. Toch ervaart de doelgroep, de bezoeker met een beperking, een evenement maar zelden als écht toegankelijk. We spraken met ervaringsdeskundigen over dit belangrijke onderwerp. Het werd een zeer open gesprek over eenzaamheid, aannames en het durven stellen van een hulpvraag.
Denken in mogelijkheden
Eén van de deelnemers aan deze bijzondere digitale rondetafelsessie, is Hilda Snippe. Hilda heeft een visuele beperking en is voorzitter van de werkgroep Toegankelijkheid in de Gemeente Leeuwarden. ‘Wanneer je een event toegankelijk wilt maken voor iemand met een beperking, moet dat écht meer zijn dan een ‘gehandicaptenuitje’ waarbij je ranja met een rietje drinkt. Dat wil niemand, iedereen wil gewoon kunnen meedoen. Ik ga niet naar een evenement als persoon met een visuele beperking. Ik ga als persoon, en toevallig héb ik een visuele beperking.’ Simon Kumeling heeft zelf een licht verstandelijke beperking met autisme en zet zich in de gemeente ’s-Hertogenbosch in voor meer inclusie. ‘Ik ben van mening dat iedereen met een beperking een kans moet hebben om mee te doen in de maatschappij. Er wordt te vaak en te veel naar de beperking gekeken. Mijn motto is dan ook: je bent niet beperkt, je hebt mogelijkheden.’
Onwetendheid brengt weerstand
Ans Kamer gaat sinds haar 25e door het leven met een auditieve beperking en zet zich als vrijwilliger van de Stichting Plots- en Laatdoven in voor (h)erkenning van doven en slechthorenden. Ze ervaart nog regelmatig té veel onwetendheid of weerstand bij organisatoren. ‘Ik merk dat organisatoren het vaak niet zien zitten om een gebaren- of schrijftolk in te huren of om te investeren in boventiteling, omdat ze naar eigen zeggen maar weinig bezoekers met een auditieve beperking ontvangen. Wat men zich echter moet realiseren, is dat die doelgroep groot is. Intussen heeft één op de tien personen een auditieve beperking en één op de acht personen boven de 40 jaar een medische indicatie om een hoortoestel te dragen. Daarnaast kunnen ook goed horende personen veel profijt hebben van onder- of boventiteling wanneer ze bijvoorbeeld even afgeleid zijn of een woord missen.’ Ook aandacht voor akoestiek bij evenementenlocaties is heel belangrijk. Ans: ‘Dat geldt niet alleen voor mij of anderen met een auditieve beperking, maar ook wanneer je snel overprikkeld bent, kan een echo of galm uitputtend zijn.’
Bredere doelgroep
Net zoals de boventiteling, zijn meer voorzieningen voor meerdere doelgroepen zeer bruikbaar. Een event vergt voor een bezoeker met een beperking, zowel fysiek als visueel, auditief of cognitief, veel energie. Een prikkelarme ruimte kan dan ook een welkome aanvulling zijn. Marianne Dijkshoorn heeft zelf een fysieke beperking en adviseert festivals en evenementenlocaties over toegankelijkheid. Ook zij is van mening dat voorzieningen voor toegankelijkheid een bredere doelgroep dienen. ‘Een rolstoeltoegankelijk toilet is ook heel wenselijk voor ouderen of voor bezoekers met een hulphond of rollator.’
Het verschil maken
Voor Marianne ligt de grootste uitdaging vooral in het lopen van afstanden. ‘Dat geldt niet alleen binnen een locatie, maar ook hoe je er komt. Soms liggen de toegankelijke parkeerplaatsen letterlijk op 300 meter afstand van een entree. Dan heb ik bij het bereiken van de voordeur het grootste deel van mijn energie al verbruikt.’ Volgens Marianne is goede communicatie het belangrijkst. ‘Wanneer ik weet dat ik dergelijke afstanden naar en in de locatie moet afleggen, dan kan ik mijn energie daar op afstemmen.’ Maar ook de mate van gastvrijheid kan hierin het verschil maken. ‘Zo is het bij evenementen in Amerika heel gebruikelijk dat wanneer ze iemand in de rij zien staan met een beperking, dat je dan uit de rij wordt gehaald en een zitplaats krijgt aangeboden. In Nederland mis je nog wel eens dat sociale karakter.’
Voor het volledige interview ga je naar: https://www.clcvecta.nl/kennis-en-inspiratie/toegankelijkheid-evenementen/van-aanname-naar-actie-samenwerken-aan-toegankeli
Tekst: Angelique Aalders
Goed artikel?
Schrijf je in net als 24.0147 andere professionals en ontvang wekelijks de beste artikelen!