De 'participatiesamenleving' die we kennen sinds Prinsjesdag, bestaat op de Veluwe allang. De inwoners van Epe, Vaassen en Emst sloegen de afgelopen jaren op indrukwekkende wijze de handen ineen bij de realisatie van het nieuwe sportcentrum de Koekoek. Via inzamelingsacties en huis-aan-huis collectes legden de mensen voldoende geld bijeen om samen met het geld dat in de gemeentekas gereserveerd was, een fonkelnieuw, multifunctioneel sportcentrum annex zwembad met de modernste faciliteiten te bouwen.
Deze week (20-27 september) wordt Sportcentrum de Koekoek in Vaassen officieel geopend met allerlei festiviteiten, demonstraties, clinics en lezingen. Hoogtepunt is de musical 'Dromen over een nieuwe Koekoek met Alice', die drie keer wordt opgevoerd onder regie van Kees Janssen van theatreproductions.nl (eerder bekend onder de naam NEB Communicatieprojecten). Karen Hernandez, begenadigd tekstschrijver, schreef het scenario van de musical en Caroline Janssen van carolineproduceert.nl verzorgt de productie. De opbrengst van de kaartverkoop gaat naar twee goede doelen: het Fonds Gehandicaptensport en Stichting Semmy.
De musical is een samenwerking van gelouterde theaterprofessionals en beoefenaren van de amateurkunst. Vrijwel iedereen werkt belangeloos mee. De hoofdrollen worden gespeeld door musicalster Laurie Reijs (bekend van de vrouwelijke hoofdrol in ‘Saturday Night Fever’ en van haar rol in de film 'De Heineken ontvoering') en theaterdier Gerald Drent, allen oorspronkelijke Vaassenaren. ‘Ik heb mijn zwemdiploma nog behaald in de oude Koekoek’ vertelt Laurie Reijs. De jongere versie van Alice wordt afwisselend gespeeld door Merlin Fiene en Josje Volkers, twee meisjes van 14 en 12 jaar uit Epe, die via een auditie de rol kregen. Daarnaast werken verschillende groepen uit de regio mee aan de musical, zoals het shantykoor ‘Kantje boord’ en muziekvereniging Prins Bernhard uit Emst onder leiding van dirigent Hans Verhey. De regionale cast omvat 120 (!) mensen.
Showtime!
Vrijdagavond 20 september is het zover. Na maanden van bedenken, regelen, auditeren en repeteren is het dag van de uitvoering aangebroken. Tijdens de generale repetitie breekt achter de schermen het zweet meer dan eens door. Voortdurend regent het aanwijzigingen van de regisseur en de producers. 'De microfoons graag meer open voor het bouwvakkerskoor!', 'waarom doet die communicatie-apparatuur het niet?', 'Meer bewegend licht aub!', 'Haal de echo uit de hoek weg!'.
Een uur lang knallen de aanwijzigingen staccato door de sporthal, die is omgetoverd tot een verduisterde theaterzaal. Wie niet beter weet, zou het ergste vrezen, maar dit is usance tijdens generale repetities. Hoewel? ‘Ik moet toegeven: het is een hele uitdaging om samen te werken met mensen die niet beroepshalve uit de theaterwereld komen,’ verzucht Kees Janssen op enig moment. Ook de locatie is natuurlijk niet toegerust met theaterfaciliteiten, zodat de techniek tot het laatst een uitdaging blijft. Maar in het laatste uur van de repetitie keert de rust terug. De techniek doet wat-ie moet doen, en de cast staat op scherp. Om iets na 20 uur, na drie toespraken, is het showtime!
Een bomvolle hal (met 500 mensen op de tribunes) hoort de uit duizenden te herkennen (en toch nagebootste) stem van Han Hollander, de meest welsprekende verslaggever van (polygoon)journaals die ons land ooit heeft gekend. Op gedragen Journaaltoon meldt hij dat de in 1951 gebouwde Koekoek in 2003 wordt gesloopt en niet meer zal worden heropgebouwd. Zijn dramatische stemgeluid gaat naadloos over in de stemmige bastonen van een koor. Dit mannenkoor vertolkt de stem van de voormalige bestuursleden van de Koekoek, die zich destijds gedwongen zagen af te treden. Het koor wordt begeleid door een live orkest van 60 muzikanten: blazers, viool, klarinet, lage basstube en slagwerkers.
Flashbacks
[afbeelding niet meer beschikbaar]Het is de opmaat voor een uur lang zang, dans, muziek en beweging. De musical vertelt het verhaal van Alice in Wonderland (vertolkt door Laurie Reijs), die terug verhuist naar haar geboorteplaats Vaassen. Bij het pakken van de verhuisdozen komt Alice haar dagboek tegen, uit de tijd dat ze zwemles had in de Koekoek en dat ze als tiener haar eerste zoentje van een jongen kreeg, achter de sporthal. Ze mijmert over haar jonge jaren. De flashbacks die ze beleeft, worden uitgebeeld door de piepjonge Alice (de 14-jarige Merlin Fiene), een onbekend talent met een verbluffend zuivere zangstem. ‘Van Merlin gaan we nog veel horen. Ze is een geweldig talent!,’ vertelt Kees Janssen. ‘Met Laurie Reijs hebben we afgesproken dat we Merlin blijven coachen totdat zij de juiste weg gevonden heeft.’
Het is een voorstelling zonder grote decorstukken. Meer dan een levensgroot en fraai uitgelicht gouden koekoeksei staat er niet op het podium. Dat is ook niet nodig: de cast trekt de aandacht vanzelf naar zich toe. Soms met wervelende acrodans acts, dan weer met verstilde dialogen. Als entre acts presenteren kinderen hun sport: handbalsters, korfballers en volleyballers breakdancen op de opzwepende maten van techno trance.
Als snel ontstaat er interactie met het publiek, dat ritmisch mee klapt en stampt op de herkenbare muziek die Elton John schreef voor de musical Billy Elliot. De dromen van Alice komen aan het eind van de musical uit: de Koekoek blijft behouden. Het sportcentrum wordt na de sloop volledig heropgebouwd, maar dan veel grootser en moderner dan in de oorspronkelijke vorm.
De première is geslaagd. Een mooie, professioneel gemaakte voorstelling, die de bezoekers zich nog lang zullen herinneren. Een mooi staaltje gemeenschapszin ook. En een metafoor voor het dagelijks leven: dromen kunnen uitkomen door de handen ineen te slaan en in actie te komen.
