#Komkommercolumn: ik hou wel van een verandering

Sinds 2013 plaatsen wij in de zomer de #komkommercolumn. Een reeks inspirerende columns van vakgenoten. Vandaag lees je de 3de column geschreven door Esther Crombag.

Op 11 jarige leeftijd ben ik plots, totaal onverwacht, blind geworden. Dat is toen veroorzaakt door een kieste op de kruising van mijn oogzenuwen. Ik was op vakantie met mijn ouders op de camping in Frankrijk en toen is mijn wereld helemaal verandert. Ik ben van de ziende wereld in de blinde wereld gestapt. We zijn toen meteen naar huis gereden, er was paniek in ons gezin. In het ziekenhuis wisten ze niet wat de oorzaak was. Er bleek een kieste in mijn hoofd te zitten, mijn wereld stond op zijn kop. En ook voor de rest van het gezin. Binnen 24 uur hoor je dan dat je de rest van je leven blind zult zijn.

Kracht vinden

Dat is iets heel onverwachts, dat je in je stoutste dromen niet kunt bedenken. Ik was een gewoon meisje dat naar de basisschool ging. Ons gezin liep op rolletjes, er waren nooit tegenslagen. Het was een gelukkig gezin, nooit voorbereid op tegenslagen. En toch heb ik altijd de kracht gevonden om daar op een hele positieve manier mee om te gaan. Te denken in mogelijkheden en vooral te kijken waar mijn sterke kanten liggen. Ik ben op een blindeninstituut geweest, daar heb ik braille geleerd en zelfstandigheidstraining gehad. Toen bleek al dat die kieste gelukkig mijn geheugen of verstand niet had aangetast. Ik had er dan een geestelijke beperking aan over kunnen houden. Maar dat bleek niet zo te zijn.

Omkeren

Dus ik had als kind al heel snel in de gaten: dit wordt mijn kracht, hier kan ik mij mee manifesteren in deze maatschappij. Ik ben het gaan beschouwen als dé uitdaging in mijn leven. Hoe kan ik ondanks, of wellicht dankzij mijn blind zijn,  het beste uit mijn leven halen. Ik heb daardoor juist een enorme drive ontwikkeld, ik ging niet bij de pakken neerzitten! Ik ging doelen stellen om dingen te bereiken, om meer mijn leven weer te herpakken. En misschien nog wel met meer drive dan als ik was blijven zien. En het is me gelukt via mavo, havo, 1 jaar hbo om aan de rechten studie te beginnen en binnen 4 jaar Cum Laude af te studeren. Ook met die drive dat ik boven het maaiveld zal moeten uitsteken, je zal toch net wat meer te bieden moeten hebben dan een ander.

Meteen als 23 jarige ben  ik aangenomen als docent Staats- en Bestuursrecht aan de Rechtenfaculteit waar ik inmiddels 22 jaar lesgeef. Daarna ben ik op hoog niveau gaan tandem wielrennen en daarin 4-voudig wereldkampioen geworden en aan verschillenden EK’s en WK’s deelgenomen. Ik heb altijd gezocht naar kansen en vooral die creëren voor jezelf. Die grijpen en niet alleen blijven dromen maar iets doen met gecreëerde kansen. Dat is mijn levensverhaal, ik zie mijn blind zijn ook als kracht om mensen te inspireren met lezingen en inspiratiesessies. ‘Blind vertrouwen’ is dan de rode draad.

Visie op Corona

Mijn visie op de grote verandering van Corona,  waar niemand rekening mee hield, net als plotsklaps blind worden. Hoe ga je met een verandering om? Je kan in de slachtofferrol duiken of een verandering zien als een nieuwe uitdaging in je leven. Deze verandering biedt ook veel kansen voor CO2 reductie, om een organisatie anders in te richting.

Mijn inzicht

Het gaat veel gemakkelijker in het leven als je een verandering ziet als een uitdaging in plaats van een grote blokkade. Mijn verandering, waar ik niet op zat te wachten, net als nu niemand op Corona zat te wachten, heb ik toch op een positieve manier ingevuld. En als je dan over een paar jaar terugkijkt, dan durf ik nu te beweren dat de verandering van blind worden, een van de mooiste dingen is die me ooit overkomen is. Het heeft me ontzettend gevormd heeft als persoon. Als je dat doortrekt, zou het prachtig zijn als je kunt zeggen: ‘Corona  is ergens goed voor geweest’. Zoals veel meer thuiswerken, minder files, als het moet, dan kan het blijkbaar toch. Dus ik denk, als we straks terugkijken, zijn dat hele mooie dingen die gebeurd zijn door de Corona.