Nominatie European Best Event Awards
Frans van de Avert, Hoofd Communicatie, Educatie en Marketing van de Hermitage Amsterdam en Cathelijne Broers, Adjunct Directeur van dat prachtmuseum dat een dik jaar geleden de Ossenpoort opende voor het publiek. In nog geen jaar tijd bezochten meer dan een miljoen mensen dit –voormalige- huis voor ‘oude besjes’ aan de Amstel. Wij hadden de eer en het genoegen dit museum destijds te mogen openen en wij hadden daarvoor een nominatie ontvangen voor de European Best Event Awards in de categorie Best Press Notority / Return. Wat die prijs precies mocht betekenen wist ik nog niet toen ik de case op kantoor mocht voorbereiden, maar als je in het leven alleen die dingen doet die je weet en die je kent dan kom je doorgaans nergens.
Trots als een pauw passeerde ik met rolkoffertje de douane. Naast de Hermitage was immers ook de Bijenkorf genomineerd voor een prijs. Dit evenement dat de passende titel meekreeg Inspirat140n, maakte kans op een prijs in de categorie Best Celebration / Festivity. Hoewel wij voor een dag op en neer gingen, leek het mij gepast mijn trouwe Samsonite mee te nemen. Je weet immers nooit wat je allemaal mee terug mag nemen?
In het vliegtuig kopte de Gazette della Sport de overwinning van AC Milaan op stadsgenoot en voetbalrivaal Inter. Die wedstrijd speelde gisteren. Ik realiseerde mij te laat dat ik daarbij bij had kunnen zijn. Maar ja, je kan in het leven veel… maar niet alles tegelijk.
God zij geloofd en geprezen
Het regende op Malpenza toen wij de taxi indoken. Het leek ons gepast eerst naar het episch centrum van de Europese eventindustrie te rijden om daar ergens in de buurt een Italiaanse lunch te gebruiken. Wij vroegen de chauffeur om een smakelijke tip voor een goed restaurant in de buurt van Spazio Eventiquattro. Hij keek in de spiegel en zag ons allen druk doende met onze telefoon en deed op basis van die waarneming een suggestie. God zij geloofd en geprezen, deze taxichauffeur had er kijk op en zette ons af bij Ristorante Lo Zenzero op de Monte Via Amiata op nog geen vijf minuten lopen van het plaats delict. De lunch was voortreffelijk en ook de wijn mocht er wezen. Maar ja, hoe kan het anders? Wij zijn in Italië!
Glimmende ‘zusjes’ Kwik en Kwak
Om drie uur stipt betraden wij vol verwachting de zaal. Kris en Kris(?), twee dames die “hooggehakt en kortgerokt” het podium betraden, presenteerden de uitreiking. Er volgde een bonte stoet van slechte grappen in overigens uitstekend Engels. Filmpjes, prijzen en toespraken.
En toen was de beurt aan ons. De eerste klanken van Mussorgsky’s Schilderijen Tentoonstelling schalden door de zaal en dat betekende dat Frans van der Avert en ondergetekende zich bij Kris en Kris mochten voegen op het podium. We hadden gewonnen! Ook wij namen ‘ons moment’ en ontvingen een glimmende Olifant uit handen van de al even glimmende ‘zusjes’ Kwik en Kwak.
Een van de eerste die ons allerhartelijkst kwam feliciteren was Ralph van Hessen, van Winkelman en Van Hessen, die ook een prijs kwam ophalen. Hij had speciaal daarvoor een oranje jasje ‘aan’ en stropdas ‘omgedaan’. Hij droeg houten klompen en had een tas vol spiegeltjes en kralen bij zich die bij Kris en Kris zichtbaar in de smaak vielen.
Met De Bijenkorf case veroverden wij trots het zilver en moesten alleen de indrukwekkende lancering van de Lavazza koffie kalender voor laten gaan. Het getoonde filmpje van de prijswinnaar toonde ons dat dit zeker geen schande was. De organisatie meldde ons dat er 91 cases uit elf landen waren ingezonden. Duitsland scoorde –als van ouds- goed in het medailleklassement.
Na afloop doken wij met een grote glimlach en twee kloeke prijzen in de taxi die ons veilig door de nog immer stromende Milanese regen terugbracht naar het vliegveld. Eenmaal thuis pakte ik na een lange wonderbaarlijke trip de prijzen uit het koffer, stalde ze uit op de tafel en ging naar bed. En al snel 'sliep ik de bitterzoete slaap der herinnering.'
Patrick Roubroeks
www.xsaga.nl