In de piste van dit theater ‘het beste en het mooiste’ van wat de Parade dit jaar mocht presenteren. Loes Luca, terug van eigenlijk nooit echt weggeweest, presenteerde het ‘gala’ en liet zien waarom ik haar –in die rol – zo oneindig mis. Naast woorden van dank en waardering werd er ook een prijs uitgereikt aan choreografe Nanine Linning en haar dansgezelschap die zonder enige vorm van discussie met de felbeerde 'mus’ naar huis ging. Er was dus veel van van alles en vooral veel moois. Maar ontroerd raakte ik bij de lieve woorden van theatermaker Art-Jan de Vries. Die in vier alinea’s treffend de artistieke ziel beschreef van wat in twintig jaar niet viel te rijmen.
Parade gedicht.
Er trekt een festival door de stad
een heuse pret parade
waar lachen, slap of stevig mag
met goed gevulde glazen
een kunstenaar brengt er plezier
een zanger zingt zijn lied
en niemand heeft het bijna door
haast niemand die het ziet
Toch weet ik wat er gaande is
daar in dat feest festijn
Waar ieder artistiek of hip
zichzelf even wil zijn
waar zweven kan of voeten nat
de zon of toch weer regen
zij die het maken maken toch
zij kunnen er wel tegen.
Het is te gek, de blije pret
die fijne feest parade
maar met glazen vol en flessen leeg
vergeet men snel de namen
van zij die zoveel doen voor hen
die komen om te gaan
wat zorgt dat zo een blij gezicht
geschminkt slechts kan bestaan
Dus zie ze echt en wees een lief
een woord of een gebaar
dan maken wij de wereld saam
iets leuker met elkaar.
En als ik dan daar weer eens kijk
een ieder dat zie doen.
een duim omhoog, een dankjewel
en hier en daar een zoen.
Dan weet ik dat het echt zo is
en niet slechts een facade
Maar oprechte vreugde en plezier
Zoals bedoeld: onze parade”.
Parade, een welgemeend proficiat en nog vele, vele jaren !
Patrick Roubroeks met dank aan Art-Jan de Vries
www.xsaga.nl