What inspires you in life? What makes you want to reach for the stars and do something truly extraordinary?

De kunst van het discussiëren is dood. Er wordt daardoor niets meer bereikt en tegenstellingen worden alleen maar groter.
Onder het mom van een open discussie nemen we veel te vaak een onwrikbare stelling in. Met elkaar praten is niet meer bedoeld om tot de beste oplossing of een vergelijk te komen, maar uitsluitend om de ander te overtuigen van ons eigen gelijk. Als we de ander al spreektijd geven is dat puur uit beleefdheid, niet uit waarachtige interesse in zijn argumenten.

Wat is dan discussie in zijn meest pure vorm? Dat iedereen deelneemt met hetzelfde doel: alle denkbare argumenten en feiten op tafel krijgen.
Een echte discussie kenmerkt zich in mijn ogen door het feit, dat iedere deelnemer oprecht probeert de stelling van de ander te doorgronden. Elke uitspraak zou daarom eigenlijk gevolgd moeten worden door vragen in plaats van tegenwerpingen. ‘Leg eens uit’ in plaats van het te vaak gehoorde ‘ja, maar’.

Dit betekent niet dat de wereld dan geregeerd zal worden door slappe compromissen. Een echte open discussie sluit namelijk helemaal niet uit dat er aan het eind iemand een beslissing neemt … en dat sommige deelnemers aan de discussie het daar helemaal niet mee eens zijn.

Stel je eens voor dat je minister bent: zou je dan niet veel betere beslissingen nemen en die veel beter uit kunnen leggen als je alle voors en tegens hebt doorgenomen met de leden van de Tweede Kamer? Hetzelfde geldt natuurlijk voor managers en ouders. Het horen en respecteren van alle standpunten vergemakkelijkt het beslissingsproces en het verdedigen van de conclusie.

Laat ik eerlijk zijn: ik verdien een goed belegde boterham aan het feit dat we het echte discussiëren verleerd zijn. Maar toch ben ik benieuwd naar jullie suggesties om de kunst van het discussiëren nieuw leven in te blazen.

Ik stel mijn stelling dat de echte discussie dood is graag ter discussie… echt!

DE DOOD VAN DE DISCUSSIE

De kunst van het discussiëren is dood. Er wordt daardoor niets meer bereikt en tegenstellingen worden alleen maar groter.
Onder het mom van een open discussie nemen we veel te vaak een onwrikbare stelling in. Met elkaar praten is niet meer bedoeld om tot de beste oplossing of een vergelijk te komen, maar uitsluitend om de ander te overtuigen van ons eigen gelijk. Als we de ander al spreektijd geven is dat puur uit beleefdheid, niet uit waarachtige interesse in zijn argumenten.

Wat is dan discussie in zijn meest pure vorm? Dat iedereen deelneemt met hetzelfde doel: alle denkbare argumenten en feiten op tafel krijgen.
Een echte discussie kenmerkt zich in mijn ogen door het feit, dat iedere deelnemer oprecht probeert de stelling van de ander te doorgronden. Elke uitspraak zou daarom eigenlijk gevolgd moeten worden door vragen in plaats van tegenwerpingen. ‘Leg eens uit’ in plaats van het te vaak gehoorde ‘ja, maar’.

Dit betekent niet dat de wereld dan geregeerd zal worden door slappe compromissen. Een echte open discussie sluit namelijk helemaal niet uit dat er aan het eind iemand een beslissing neemt … en dat sommige deelnemers aan de discussie het daar helemaal niet mee eens zijn.

Stel je eens voor dat je minister bent: zou je dan niet veel betere beslissingen nemen en die veel beter uit kunnen leggen als je alle voors en tegens hebt doorgenomen met de leden van de Tweede Kamer? Hetzelfde geldt natuurlijk voor managers en ouders. Het horen en respecteren van alle standpunten vergemakkelijkt het beslissingsproces en het verdedigen van de conclusie.

Laat ik eerlijk zijn: ik verdien een goed belegde boterham aan het feit dat we het echte discussiëren verleerd zijn. Maar toch ben ik benieuwd naar jullie suggesties om de kunst van het discussiëren nieuw leven in te blazen.

Ik stel mijn stelling dat de echte discussie dood is graag ter discussie… echt!

[afbeelding niet meer beschikbaar]