Het is maandagmiddag 10 mei als ik de loods van Bloem Bloem binnenloop. De loods staat propvol met decoratiemateriaal maar het voelt toch leeg. Ik zie iemand met een Bloem Bloemsweater… ik spreek hem aan. ‘Waar is Patrick?’ Een vriendelijke kerel lacht voorzichtig en we lopen samen door de loods op weg naar zijn oude baas. Ik vraag aan hem: hoe is het nou? ‘Vreemd maar het gaat goed! We hebben nu duidelijkheid en weten waar we aan toe zijn.’
Die ochtend hebben ongeveer dertig van de ongeveer zestig werknemers van Bloem Bloem gehoord dat ze door de overname van Trends for Rent, de dochteronderneming van Jaarbeurs Catering Services (JCS), helaas hun baan kwijt zijn. De redactie van High Profile sprak maandagochtend met Patrick ’s Gravemade, hij stond 12 jaar achter, voor, op en in deze prachtige zaak.
[afbeelding niet meer beschikbaar]
Foto van Patrick 's Gravemade in 2007
De vraag die iedereen zich stelt: Hoe is dit mogelijk? En iedereen lijkt het antwoord ook direct te weten omdat ze zich begin dit jaar de overname van Anton van Baalen nog kunnen herinneren.
Patrick: ‘Dat heeft er helemaal niets mee te maken. We zijn verleden jaar in gesprek gegaan met de bank. We hadden in onze prognoses een investeringsbegroting opgenomen, daar hebben we ons keurig aan gehouden. De bank zou ons daarin compenseren. We namen Anton van Baalen over. We hadden destijds een toezegging van de bank. Uiteindelijk hielden zij zich daar niet aan. De bank draaide de deal terug. Reden: geen vertrouwen in de markt. In de doelgroep.’
Waar is het dan fout gegaan?
‘We hadden ruimte om te investeren en uiteindelijk lukt dat moeilijker en word je niet gefinancierd.
Ik zou op dezelfde manier ondernemen, ik ben twaalf jaar ondernemer. Ik heb twaalf jaar een bedrijf gehad. De laatste jaren heb ik Bloem Bloem vol gas naar boven gestuurd.
Ik vind het makkelijk om te zeggen: had dit… had dat. Als we gefinancierd waren geweest, wat het allemaal goed gegaan. Waren we de grootste in de markt geweest. En nu lenen banken elkaar geen geld meer en alles staat onder druk en bedrijven zoals deze vallen om. Ik zou het op dezelfde manier weer gedaan hebben. ‘
Ik denk dat er mensen zijn die daar anders over denken…
‘Ga maar eens zo’n bedrijf opbouwen in 5,7, 8 jaar tijd. Begin er maar eens aan. Met zoveel mooie mensen, met zoveel passie, kracht die uiteindelijk 100 procent voor het bedrijf zijn gegaan, die dag en nacht voor mij klaar hebben gestaan. We hebben mooie momenten en moeilijke momenten meegemaakt en dat je uiteindelijk dan op je mensen kan terugvallen. Dat die er onvoorwaardelijk voor je staan, dat is uniek.
Het is logisch dat mensen dat zeggen: Pat, had je 'dit' gedaan dan … was het heel anders gegaan. Als ik een staatslot had gekocht met de juiste cijfers, had ik 25 miljoen gehad. Dat vind ik te makkelijk.
Hadden …hadden, als je op mijn manier onderneemt, is het een keuze om op het scherpste van de snede te ondernemen. Dat is het succes van de onderneming.’
Wanneer wist je: er is geen weg meer terug?
‘Op de Laatste dag van beurs Event09. Ik was samen met mijn vrouw bij de bank geweest. Er waren nog wat dingen die uitgezocht moesten worden. We gingen euforisch naar de beurs. We reden bij Woerden en kregen een pijn in onze buik. We hadden echt een onderbuikgevoel. Ik werd gebeld op de beurs en ben naar buiten gegaan en kreeg het daar te horen: We trekken de financiering terug.’
Wat doe je dan?
‘Huilen.. Niet op de beurs…achter een vrachtwagen op het parkeerterrein. Ik voelde het bloed uit mijn lijf stromen.’
Dan moet je handelen?
‘Ik had natuurlijk van tevoren wel bedacht. Wat als het niet doorgaat? Welke onderneming kan de visie van Bloem Bloem voortzetten. Je hebt toch een levenswerk opgebouwd. Daarvoor had ik al wat gesprekken gehad. Op dat moment valt het in elkaar.’
‘ Trends for Rent is een mooie onderneming met een visie en waar ik al jaren respect voor heb gehad. Die hebben het beste met alles voor en zij hebben gezegd: een Bloem Bloem zonder Patrick is geen Bloem Bloem dus wij willen je in ieder geval de gelegenheid geven om bij de onderneming te blijven. Dat lijkt mij wel leuk. Ik ben nog nooit op die basis bij deze onderneming geweest. Ik wil dus wel mijn concept blijven uitrollen… nog mooiere dingen maken.’
Dan moet je het aan je personeel gaan vertellen.
‘Dat is kut… dat doet pijn…Ik heb mijn personeel persoonlijk toegesproken.
Wat waren de reacties?
‘Huilen, verdrietig. Waarom ? Hoe kan dat nou? Mensen waren heel boos. Allemaal begrijpelijk.’
Voor het personeel van Anton van Baalen voor de tweede keer dit jaar!
‘Ja voor hun is het een dubbele klap… Een gedeelte van dat personeel is weer meegegaan naar deze club maar het blijft vreselijk.’
Kun je jouw personeel recht in de ogen aankijken?
‘Ik denk dat ik mijn mensen recht in de ogen kan aankijken omdat ik simpelweg mijn best heb gedaan en dit niet in de hand gehad. Ik heb geen wanbeleid gepleegd maar geprobeerd om een mooie onderneming te bouwen met heel veel mooie mensen en dat is mij ontnomen.’
‘Het enige wat ik hoop is dat al die mensen die hun baan bij Bloem Bloem kwijt zijn ergens anders weer aan de slag kunnen en zo een deel rust kunnen krijgen in hun privésituatie en met dezelfde overgave waarmee ze bij mij gewerkt hebben weer aan de slag gaan. Dat is wat ik hoop en daar ga ik voor. Ik heb met veel mensen contacten en kan dus helpen. Ik hoop dat ik daar een bijdrage aan kan leveren.’
En hoe zit het met de crediteuren?
‘Daar ook weer in…ik heb het niet in de hand gehad. Ik heb niets moedwillig gedaan. Ik vind het zuur dat die mensen er financieel in achterblijven. Dat doet dubbel pijn en ik had het ook anders willen zien maar je probeert toch binnen zo’n grote club hun centen terug te kunnen verdienen. Dat ze combinaties maken…en natuurlijk, we moeten verliezen pakken… en er over nadenken dat je die mensen niet meer vergeet. Het enige wat ik kan doen, is gelijk aan hun denken. Dat is het enige wat ik hun toe kan zeggen.’
[afbeelding niet meer beschikbaar] Hoe wordt het voor jou persoonlijk?
‘Ik wil dat het concept gewaarborgd blijft… laten bestaan. Het is een levenswerk. Ik zal mij daar honderd procent voor inzetten. Om daarin alle beloftes naar de klanten waar te maken. Daar ben ik van. Een woord is een woord. Dat moet zo zijn…altijd.’
‘Mijn doel is om keihard gas te gaan geven. Ik moet de nieuwe eigenaren ervan gaan overtuigen dat ze een goede aankoop hebben gedaan en dat ze er geld mee kunnen gaan verdienen. ‘
‘..Ik ben niet dood. Ik ben een vogel, ik blijf vliegen of het nu regent of stormt. Ondanks wind tegen. Als je eenmaal goed kan vliegen, vlieg je overal doorheen. Het is de oneindigheid die zit in je lijf en dat kan je niet verkopen. Dat gaat nooit meer weg….’
Deze foto is in 2007 genomen door Henk-Jan Winkeldermaat
Lees het uitgebreide interview met Patrick ’s Gravemade in het aankomende juninummer Events.