A Perfect Day Tekenshow voor het eerst op NDSM-werf

Poëtisch, absurdistisch, provocerend, herkenbaar; de meer dan 50 (inter)nationale kunstenaars op A Perfect Day Tekenshow op de NDSM-werf in Amsterdam laten met hun werk zien hoe divers onze levens zijn. Van David Shrigley tot Koos Buster Stroucken; ze bieden ons de broodnodige relativering in ons complexe en hectische bestaan.

Van 23 september tot en met 2 oktober vindt de derde editie van A Perfect Day Tekenshow plaats op een nieuwe locatie: ‘Door Open Space’ op de NDSM-werf in Amsterdam. Er zijn niet alleen ruim 400 werken te zien, bezoekers kunnen ook deelnemen aan een uitgebreid programma. Naast The Empty Space, A Perfect Notebook project en workshops voor alle leeftijden is er een avondprogramma, waarin de menselijke gevoeligheid blootgelegd wordt.

Initiatiefnemers zijn Corine Haitjema, Olga Scholten en Paul Faassen. De eerste editie kwam voort uit de expositie ‘Lots of Things Like This’, samengesteld door Dave Eggers in de Apexart Gallery in New York. Daar was Scholten te zien met één van haar eigen werken, waarbij ze overtuigd raakte dat dit concept naar Nederland gehaald moest worden. Het doel: deze vorm van tekenkunst een groter podium bieden voor maker en toeschouwer.

Een expositie voor jong en oud, voor liefhebbers en (amateur-)tekenaars. De Tekenshow laat een grote diversiteit aan werk zien uit de autonome en toegepaste kunsten en - nu meer dan ooit -  werk van tekenaars die alleen op social media actief zijn. Met meer dan 50 (inter)nationale kunstenaars zoals Bas Kosters, Liana Finck, Nedko Solakov, Soufiane Ababri, Lily van der Stokker, Kamagurka, Grace Miceli, Rogier Roeters, Benoît van Innes en Jip van den Toorn is deze derde editie groter dan ooit. Extra bijzonder is de installatie van David Shrigley,voor het eerst te zien in Nederland. Hiermee toont A Perfect Day ook een andere kant van zijn werk, dat vooral bekend is door grillige, doodle-achtige tekeningen die de absurditeit van de menselijke conditie weergeven. Met de installatie Life Model II (2016), roept Shrigley vragen op over hoe we het menselijke lichaam zien en vervolgens verbeelden.