Mijn Lemniscaat

Soms krijgen ingevingen direct weerklank bij mij, soms pas als een echo jaren later.

Wordt een hit soms in vijf minuten geschreven, Leonard Cohen deed vijf jaar over Susanne.

Ik kijk op mijn horloge en realiseer me weer dat dit uurwerk niet meer is dan een afspraak tussen mensen. Ik vergeet dat vaak in mijn dagelijkse leven maar er komt toch altijd weer een tijdloos moment.

‘Live is a circle’ they do say!

Ik denk dat het een acht is waar de lijnen elkaar steeds weer kruisen.

Een ijkpunt, een station, een inspiratiemoment.

Na de rustdag van onze lieve heer beginnen we opnieuw, terwijl we door gaan met wat we doen.

En in die stroom van doen ontmoet je iemand en dan is er die ‘klik’.

Die klik kan meteen leiden tot iets, maar kan ook alvast de grond rijp maken voor iets toekomstigs.

En op dat kruispunt kwam ik Marthijn na twaalf jaar weer in dezelfde zonnige

omstandigheden tegen.

Inmiddels allebei een zoon van bijna zeven en verder gerijpt door het leven.

Nu twee jaar later onder het genot van een glas rode wijn uit de Dordogne, in die zonnige omstandigheden, zitten Marthijn en ik de sfeer te bespreken die mag ontstaan tijdens Linescape.

Linescape staat voor artistiek-maatschappelijke projecten.

Geholpen door jongeren met een turbulente achtergrond gaat beeldend kunstenaar Marthijn de Groot het levensverhaal van Rembrandt van Rijn op doek verbeelden.

Een vierhonderd meter lang doek van het Concertgebouw tot aan het Rijksmuseum.

In het weekend van 15-16-17 september heeft Marthijn mij de rol van ‘Master of Ceremony’ toebedeeld.

Vanuit het episch centrum, een ingerichte tent op het Museumplein met een atelier, een podium, een bar en een stamtafel voor de jongeren, zal burgervader Job Cohen de aftrap verzorgen. 

Gedurende deze drie dagen zal ik de sfeer neerzetten die Marthijn van mij kent.

Ongedwongen en natuurlijk muzikaal!

Een grote huiskamer-setting waar van alles spontaan plaats kan vinden.

De zaterdag wordt omlijst door veel muziek waarbij ik zelf een flinke duit in het zakje zal doen. (ik kan het ook niet laten…)

Terwijl de tent een verzamelplaats wordt van allerlei mensen geef ik commentaar op het gebeuren en schildert Marthijn ongestoord door.

Klinkend op het leven, realiseer ik mij dat er op deze plek, met zonnige omstandigheden, een bron onder ons doorloopt, waar de Romeinen al stopten voor water en onderdak.

Vele zielen vonden hier het levenssap, de inspiratie en de passie.

Hoe tijdloos kan ik zijn?

Ik draag zelden een horloge. 

Voor mij is het toch echt de 8. Hij mag ook liggen hoor!

Zanger/performer Peter Rip.