Marcel Schouten: ‘Balinese gastvrijheid, daar kunnen wij wat van leren…’
We zijn nu ruim 3 weken onderweg en af en toe heb ik nog het gevoel dat we gewoon op vakantie zijn! Misschien normaal, maar dat zal wel gaan veranderen na een week of 5 à 6 want dan heb je het normaal gesproken wel gehad met de huidige norm van nederlandse vrije dagen. Wij hebben echter nog zo´n 48 weken te gaan!
Op dit moment (woensdagavond 24 juni) zit ik heerlijk op de veranda van ons huisje in Lovina Beach, Noord Bali. Dit is wel ff wat anders dan Sanur en Semanyak waar de de eerste 2 weken verbleven. Minder toeristisch maar wel heel relaxed. Bali is echt een fantastisch eiland, zon, zee en strand! Wat wil je nog meer? En dus vraag je je af, dit is toch een mooi plekkie om een incentive te organiseren. Bali heeft natuurlijk veel last gehad van de bomaanslagen in 2003 en 2005 maar krabbelt weer flink omhoog.
Ik lag op het strand, nippend aan een bir bintang en dacht: Waar zal ik eens over schrijven? Ik dacht aan een 5-sterren resort, namelijk het Sofitel Seminyak Bali (waar wij naast logeerden). Via een jaarclubgenoot (die VP HR Sofitel Asia en Pacific is, je weet wel wat ik bedoel!) kwam ik vrij makkelijk binnen bij de GM van het hotel, Xavier Cappelut. Hij verwelkomde mij samen met de Public Relations manager van het hotel, Viva Yuliana Dewi. Hier kwam de gastvrijheid van het eiland al direct tot uitdrukking want zonder afspraak een interview en een rondleiding krijgen hoef je in Nederland niet te proberen in zo´n 5-sterren hut (alhoewel als event manager van een grote organisatie misschien…). Echter ik kon geen visitekaartje meer overleggen (is wel ff wennen hoor!), zei alleen dat ik ontslag had genomen (als event manager van Deloitte natuurlijk), op wereldreis ben met vriendin en zoon en dat ik ´verhaaltjes´ schrijf over de eventbranche in het algemeen op plekken waar we komen voor het weblog van High Profile in Nederland.
Geen enkel probleem, bijna 1,5 uur trokken ze uit om te vertellen hoe dit hotel omgaat met de business. Ze hebben weinig B2B want daar is het eigenlijk te klein voor (140 kamers, een Grand Ballroom voor 200 pax en 2 subzalen) maar voor kleine executive clubjes leent dit hotel zich uitstekend. Zoals het bij een 5-sterren resort hoort voorzien van alle gemakken en zelfs een Royal Villa met 5 slaapkamers en een eigen zwembad (dat voor maar 1.250 euries per nacht!). Het is een leisure hotel wat een en al luxe uitademt. Met een bezettingsgraad van ca. 85% en een uitstekende roomrate (geloof mij maar!), weinig competion in de buurt maken ze zich (nog) weinig zorgen, crisis of niet. Het overgrote deel van de gasten komt uit Australie, gevolgt door Azië (vnl Japanners) en Europeanen. In dit hotel proberen ze de Franse gastvrijheid te combineren met de Balinese cultuur. Noem happy hour geen happy hour, maar Sunset Celebration, veel local traditions (kaarsen aansteken maar wel in een bepaalde volgorde) en liever iets teveel personeel dan dat gasten te lang moeten wachten op de service!
Maar om een ´ex eventmanager´ dan maar een idee te geven wat een ´local theme night´ inhoudt werden we uitgenodigd om de Balinese night in het Sofitel mee te maken. Natuurlijk kijken wij daar misschien wat anders (als ´vakidioten´) naar maar alles klopte die avond. Van de warme ontvangst bij de entree, compleet met Balinese band (klinkt en ziet er heel anders uit dan dat dweilorkestje die het publiek moet opwarmen bij een voebalwedstrijdje in de Vliert) tot aan de setting van het geheel! Uitkijkend op ondergaande zon wordt je met een cocktail ontvangen, mocht je plaats nemen op de loungebanken waar de kussens nog snel van werden opgeklopt en genoot je van de geluiden van de typisch balinese instrumenten en prachtige kleding.
Natuurlijk ben je in een andere stemming, natuurlijk is alles mooi als je de zon in de zee onder ziet gaan, natuurlijk zijn we een jaar op reis maar desalniettemin probeer ik wel alles weer te geven met een kritische blik. Maar neem van mij aan (voorzover jullie mij geloven, ja ook jij Schreurs!), het klopte deze avond:
1e Super bediening: (oa. van de hotelschool in Nusa Dua), perfect Engels, weet wat de gerechten inhouden, kent de wijnen van de kaart, houdt de glazen in de gaten (draait de fles rond, om druppelen bij het uitschenken te voorkomen), ruimt op tijd en op correcte wijze af.
2e Buffet: bij alle gerechten stond duidelijk wat het was en ook stond er altijd iemand bij die het vertelde. Supervers, á la minute gemaakt, voor ieder wat wils en niet in overvloed maar genoeg voor iedereen en niet de huis- tuin- en keuken gerechies die je bij de locale Amsterdamse Chinees aantreft.
3e Entertainment: Prima qua intermezzo tijd, maar ook qua tijdsduur. Niet te lang, niet te kort. De Kecak dans als hoogtepunt van de avond was een fantastisch beeld van ca. 40 man/vrouw dans en muziek met prachtige kledij en maskers. Niet op afstand maar bijna tussen het publiek in! Dat men op het einde van de avond met de dansers op de foto kan, ach dat hoort er dan maar bij denk ik maar!
4e De setting van het geheel: Het hotel leent zich ervoor, aan het strand, wuivende palmen, een warm briesje, vriendelijke mensen etc. Nee ik lul echt niet en loop ook niet te slijmen (waarom zou ik?). Dit is zoals het altijd in een 5 sterren hotel/resort zou moeten zijn. En laat me duidelijk zijn, dat is ook vaak zo, maar wat me altijd bij zal blijven is de de ECHTE gastvrijheid die je hier voelt. Dat hoort bij deze mensen en dat is waar het nog weleens aan ontbreekt in de Nederlandse/Europese hotels & restaurants van dit (of ander) niveau! Daar kunnen we nog wat van leren.
Terima kasih, dadada, sampai jumpa lagi!
PS
Diederik, hier kan je een uitstekende BBB organiseren! Regel ik wel een local team waar we in de finale tegen kunnen volleyballen. Heel veel plezier en veel succes met de organisatie!
Foto's: studio steenkamer