Elke dag schrijft een van de opstappers een live verslag over het leven aan boord van de Eendracht.
Het schip is te volgen op www.eendracht.nl.
Door: Pieter
Blauwe wacht
Zo, alles gaat hartstikke goed hier aan boord. Een windkrachtje van dik 5, bijna op de hoogte van Curacao gaan we met zo'n beetje alle zeilen op vol richting 'de West'. Steady as she goes, al bijna op een kwart. Alsof er niks aan is. Een prachtig schip met alles erop en eraan, bestuurd door een ontzettend ervaren bemanning. En dan een zooitje opstappers: liefhebbers, voor een groot deel gepensioneerden, ook wat jongere lui en zelfs een Rus. Opgedeeld in wachten leven ze half langs elkaar heen en volgens een strakke indeling gebeurt alles wat er gebeurt moet worden. Een gesmeerde, half-bejaarde machine. Deze boot zeilt naar Curacao.
Porren en zeunen
Als opstapper doe je eigenlijk weinig aan boord. Heerlijk hoor: Beetje slapen, beetje eten (vet lekker eten trouwens), boekje lezen, sommigen schrijven wat, we kijken wat uit over de diepblauwe, door felle zon of felle maan verlichte oceaan, naar de sterren, maken een fotootje en zitten onze wacht uit. En dat laatste, twee keer vier uur per etmaal, stelt eigenlijk ook niet zoveel voor. Een paar wachten was het wat drukker met de zeilen. Daarbij kreeg iedereen dan heldere instructies van zijn kwartiermeester of de bootsman over het uitvoeren van zijn mini-taakje: Aan dit touwtje trekken of dat touwtje laten vieren.
En nu die zeilen mooi staan blijft er eigenlijk alleen het dagelijkse 'porren' (het wekken van de volgende wacht), 'zeunen' (het bedienen van de andere wachten), 'pikheet' (koffiepauze) en 'boenen' (de WC's enzo) over. Kan nog best saai zijn zo een wacht hoor. Maar, iedereen leert elkaar een beetje kennen, iedereen komt wat los, er wordt veel gelachen en een borreltje gedronken in de 'nawacht' (het borreltje na de wacht).
Jahoe-balletjes
Orde van de dag zijn de vliegende vissen die over de golven stuiteren, de bruine schildpad die langsdobberde en (schijnbaar) een kleine valk die meelift en vannacht nog op het dek heeft gescheten. En dan natuurlijk die bak overgebleven nasi-balletjes die zonder dat er met ons overlegd werd 'aan de vissen werd gevoerd'. Nasi-balletjes? Ja, zo doe je dat dus als er een bak nasi over is aan boord. Laat dat maar aan Jean-Paul de net niet Belgische scheepskok over. Ook spectaculair was de enorme (en eerste) vis die kwartiermeester rode wacht Bert aan zijn lijn had gisteravond. Een prachtige roofvis van bijna een meter met een bol voorhoofd en een helderblauwe vin, vakkundig binnengehaald en schoongemaakt door Martijn, onze eigen coasterstuurman op vakantie. Volgens Bert is het een 'jahoe'-vis. Dus wij wachten nu maar op jahoe-balletjes.
Geen vuiltje aan de lucht. Ahoy vanaf De – "Herfst? Wat is dat?" – Eendracht.