Nog steeds ben ik onder de indruk over hoe Nederland de slachtoffers met het grootste respect ontving op Eindhoven Airport. In de diverse media las ik later wat hier allemaal bij kwam kijken aan organisatie en inlevingsvermogen.
Is het ongepast om dergelijke informatie vanuit je eigen vak te bekijken? Ik weet het eigenlijk niet, heb het me afgevraagd, maar beken dus eerlijk met deze column dat ik het wel heb gedaan. Voor alle duidelijkheid in het geheel niet vanuit een financieel perspectief, maar vooral vanuit vakmatige interesse en bovenal bewondering. En laat ook duidelijk zijn dat waar het hierover gaat in het niet valt bij het veel belangrijkere en zwaardere werk dat duizenden anderen hebben verricht.
Waar we bij de organisatie van congressen, evenementen, feesten en partijen vaak ruimschoots de tijd hebben, moest dit binnen een paar dagen georganiseerd worden. Vanuit ons vak is dat de ontvangst en catering voor: nabestaanden, hoogwaardigheidsbekleders, (buitenlandse) regeringsleiders, het leger, uitvaartverzorgers, overig personeel. Dat is ons dagelijkse werk, maar in dit geval zijn er geen draaiboeken. Wat eet iemand die een dergelijk zwaar verlies heeft geleden? Eet die überhaupt? Hoe presenteer je dat? Wie serveert dat? Communicatie met alle belanghebbenden, niemand en dan ook niemand mag in dit proces worden overgeslagen want te laat en/of op de foute locatie aankomen is onbespreekbaar. Alle neuzen stonden letterlijk dezelfde kant op en we mogen trots zijn op alle collega’s die dat voor elkaar hebben gekregen.
We zijn inmiddels wel zover dat het ook bij ‘stille evenementen’ goed geregeld mag worden. Dat we het niet meer gênant vinden als er zorg is besteed aan een ceremonie. Dat er een goed glas wijn mag worden geschonken zonder dat daar schande over wordt gesproken. De uitvaarten met slappe oude koffie en hotelcake zijn bijna niet meer.
Een ‘stil evenement’ verdient het nog meer om goed georganiseerd te worden dan een feestje. De gasten moeten respectvol verwend worden. En Nederland heeft laten zien dat ze dat kan, nogmaals chapeau voor alle collega’s die geen komkommertijd hadden maar zeer dankbaar en perfect werk hebben verricht. Het is geen doel of een ambitie maar je hoopt dat je door jouw inzet een ‘stil evenement’ op waardige wijze kan laten verlopen. Als hele stille bijdrage aan al het verdriet.
Eva Peek is mede-eigenaar van cateringbedrijf Aan Tafel Graag