Iedere beperking biedt nieuwe mogelijkheden!

Column: Tjitske Muller (heeft algehele leiding over Theater Draad; improvisatie theater)

Ik was na de zomervakantie bijna geslachtofferd door het crisis denken. We kwamen op een geleidende schaal terecht en het leidde nergens toe.

Dus rigoureus gekapt met het crisis denken. Het geen ruimte geven in mijn hoofd. Gewoon doorgaan met het mooie werk dat we doen, waar vraag genoeg naar is, zeker in crisistijd is er behoefte aan een verhelderende opbeurende spiegel. Draad is in de vorige zgn. crisis geboren en als je dat overleefd heb je bestaansrecht. Ook nu blijkt dat weer, mensen bellen en bestellen gewoon, en zelfs voelt het alsof er nog weloverwogener wordt gekozen om de draadkracht in te zetten. Het is ook een cadeau aan jezelf, wat in de herinnering alleen maar mooier wordt.  Een groeidiamant. Een bron van wijsheid en vreugde. Een binnenpretje.

I.p.v . over de crisis te schrijven wordt het een succesverhaal. En dat is maar goed ook, want vanaf het moment dat mij de vraag gesteld werd om als tegenhanger van de crisis iets te schrijven is de crisis waar stiekem in mijn hoofd geslopen: "Oh ja de crisis, da’s waar ook." Ik vraag mensen ernaar, lees de krant erover, zie het om me heen opdoemen, het monster sluipt weer naderbij.  Een bekend fenomeen, waar je mee bezig bent zie je overal om je heen.  Alsof het decor verandert.

Om een voorbeeld te geven:
Ik stond van de week in DE kaaswinkel van Bussum om op kantoor eens een goed stuk kaas mee te nemen voor de lunch! Kwaliteit. Ik was de enige klant en in een opperbest humeur. Er ontstond een vrolijk gesprek en  ik merkte op dat ze toch maar boften met zo’n leuk uitzicht. Tassen, mode, lingerie en cd’s en dat alles voor weinig, zeiden de gekleurde stickers op de ramen: 50 tot 70% korting. Je zou er hebberig van worden.

Maar de kaasvrouw zei dat het uitzicht allerminst vrolijk was omdat de betreffende winkels de een na de ander op het punt stonden om op te doeken. Mijn blik op dezelfde winkels veranderde terstond. Het vrolijke decor maakte plaats voor een droevig geheel. Ik wilde er niet aan maar de vrouw gaf mij niet veel ruimte om er iets anders van te maken. 
“ Is het zo goed?” vroeg het kaasmeisje dat ondertussen met haar mes op het stuk kaas de grootte aanwees, waarbij ze het automatisch steeds kleiner maakte, “nee, doe maar wat meer” zei ik, “een flink stuk!”

Het ruime gebaar! Dacht ik bij mezelf, het ruime gebaar is onze redding. Ondertussen fluisterde ze me bijna stiekem toe, altijd positief blijven hoor! Ik wilde afrekenen maar was mijn portemonnee vergeten, ik mocht poffen, geen probleem. Ik bedankte voor het vertrouwen en ging er vandoor. Terug door de winkelstraat die er anders uit zag dan op de heenweg. Het decors in mijn hoofd had plaats gemaakt voor een ander stuk. Nu moet ik gaan oppassen, dat ik niet  ten gronde ga aan het crisis monster. Ikke niet!

Waar het om gaat is de vraag, geven we wel of niet ruimte geven aan het crisis monster dat ons op deze onbewaakte momenten kan verzwelgen. Waar hebben we het eigenlijk over. Crisis. We krijgen het materieel misschien iets minder goed, maar dat is nog altijd heel goed vergeleken met andere landen.  Het is maar materie.

Nee, TIJD is het echte goud! Tijd was schaars, nu lijkt het wel of het verlies aan geld de winst aan tijd oplevert. Ik heb deze week allemaal goeie gesprekken gehad, een afspraak was nog nooit zo makkelijk gemaakt. Godzijdank, we praten weer live met elkaar, in alle rust, hebben oprechte aandacht, ik knap er waarlijk van op. De leegte in de agenda is het witte doek van een kunstenaar, waar ga je het mee beschilderen? Waar was je nou ook alweer voor bedoeld, onze dromen doemen op uit een verdrukt bewustzijn, maar ze waren er nog. Tijd om deze dromen waar te maken!

En wat blijkt, dat deed ik al! Ik zit met Draad helemaal op het goede spoor en ben blij dat we gebeld worden om onze kunsten te vertonen aan mensen die de TIJD nemen om ECHT naar elkaar te luisteren. We zijn steenrijk aan tijd.

Bijna verslonden maar nog niet helemaal! Een aanrader is de voorstelling “Momo en de tijdspaarders”  gebaseerd op het gelijknamige boek, van Michael Ende, gespeeld door het Filiaal, (recent stond er een stuk over in De Volkskrant). Dit verhaal zette mij echt aan het denken over het begrip tijd. Doe er je voordeel mee.Waar ergens een deurtje dicht gaat gaat ergens anders een raampje open. Het gaat altijd op!

Tjitske Muller heeft algehele leiding over Theater Draad; improvisatie theater.