Zelden was de afstand zo klein en het verschil zo groot
Ge Reinders, zanger uit Roermond, bezong in mijn lokale dialect de weg naar huis. Een lofzang op de A2 waarin tegengestelde zielen elkaar vluchtig ontmoeten op het zwarte asfalt in de nacht. De Limburger die afdaalt naar het Zuiden en de Westerling die gas geeft naar ‘het vrije westen’. Zelden was de afstand zo klein en het verschil zo groot. Dat gevoel van afstand overviel mij zittend achter mijn laptop op de vijfde verdieping van een glimmende kantorencomplex in hartje Amsterdam. Had ik nu niet met mijn trompet op het Vrijthof moeten staan? Twee feestelijk verklede dames uit Belfeld waren volgens Nu.nl bij het krieken van de dag warm en kleurrijk gekleed aan de barriers van het podium gaan staan. Zo hoefden zij niets te missen van het lokale volksfeest dat weldra op uitbarsten stond. Er waren 34 (!) huwelijken gepland in Maastricht. Burgemeester Onno Hoes had borden laten plaatsen aan de rand van de stad die melding maakten van het feit dat de binnenstad van Maastricht vandaag onbereikbaar zou zijn. Ik keek door de glazen wanden van mijn kantoorpand naar mijn event collega’s die doorgaans niet vies zijn van een feestje. Maar niemand had de jas al aan, leek opgewonden, verbaasd of wat dan ook.
De goudkleurige ader van de Limburgse volksaard raken
Onder het motto van John Lennon “Life is what happens to you while you’re bussy making other plans”, pakte ik mijn agenda bekeek de planning en creëerde met een simpele streep van de pen een vrije dag. Een geboren Fries blijft toch zeker ook niet thuis zitten met een Elfstedentocht? Vanavond vieren wij ‘het millenniumfeest van onder de rivieren’! Snel belde ik wat vrienden uit het Zuiden en sprak af om elkaar vanavond nog te treffen in de stad. Op zoek naar Brand en Gulpener Bier zouden wij de goudkleurige ader van de Limburgse volksaard weten te raken… ook in Amsterdam.
Proost of beter alaaf!
Patrick Roubroeks
www.xsaga.nl