Guido van Nispen keynote speaker op High Profile New Media Congres 2007

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Als bestuurslid van PICNIC, een jaarlijks evenement – gericht op creativiteit in cross media content, technologie, entertainment en communicatie, reist Guido (vooral in het buitenland) evenementen af die hem inspireren en die van PICNIC uiteindelijk hét evenement maken dat creatieven inspireert. Zogenaamde evenementen ‘aan de voorkant’, daar waar veel technologie door bezoekers wordt ingezet waardoor het live evenement in allerlei vormen van nieuwe media wordt geregistreerd. Let op: door bezoekers dus, niet door professionals. Daar ligt volgens Guido heel veel kracht in de toekomst, en daar moet ook de evenementenbranche zich klaar voor maken.

Guido gaat op het High Profile New Media Congres een beeld geven – ook letterlijk met film, foto’s, geluid – wat er tijdens deze vooruitstrevende evenementen plaatsvindt. Het is een kijkje in de toekomst, die door de technologiesnelheid misschien wel veel sneller gemeengoed gaat worden dan we er erg in hebben.

Even wat achtergrond, wat heb jij met nieuwe media en wat heb jij met evenementen?
Ik heb heel veel evenementen bezocht en gedaan de afgelopen jaren. Een evenement is net als bij trouwen: de dag zelf is een hoogtepunt, maar het idee is dat je lang bij elkaar blijft. Ondanks het feit dat iedereen weet dat het niet zo zeer om die dag zelf gaat, maar om wat je met die dag (als startpunt) kunt doen en wat je er uit haalt in de toekomst, is het bijna altijd zo dat het evenement, de dag zelf dus, de grootste aandacht krijgt. Het is heel lastig om het voor- en natraject en die doelstelling waar je het uiteindelijk voor deed, weer eens wat beter voor het voetlicht te krijgen.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Nog meer observaties, wat heb je zelf ervaren in de afgelopen jaren…
Overlap tussen branches begint nu echt helder te worden. Ik kom uit de telecombranche. Voorheen had de telecombranche congressen en de omroepbranche congressen. En die mensen hadden niets met elkaar te maken, je had Den Haag voor de telecom en Hilversum voor de omroep. Niemand had een vermoeden dat dat ooit bij elkaar zou komen te zitten. Wat je zag is dat de beide branches eigen congreskalenders opbouwden, je had het omroepcongres en bijvoorbeeld Den Haag Telecom – waar ik een paar keer gemodereerd heb. Heel lang was het geen issue om rekening te houden met elkaars congresdagen, en kalenders. Tot ineens beide branches naar elkaar toegroeiden en men begon te klagen dat het telecomcongres op dezelfde dag was als het omroepcongres.

Volgens mij is het aantal events enorm omhoog aan het gaan, die ik in ieder geval op mijn radar heb. Dat komt natuurlijk door de overlap: technologie, telecom en media komen bij elkaar, daar waar ze eerst afzonderlijk hun eigen dingetjes deden. Wat we daarin wel weer opvalt is dat een groot aantal van die evenementen een soort relatiebindingselement hebben ingebouwd, maar doen vooraf en achteraf helemaal niets. Dus alleen een mooie uitnodiging…

Kun je een voorbeeld geven hoe jij het zou aanpakken?
Binnenkort, op 14 september, hebben wij een eigen intern event voor Veronica en de
Veronica-merkenpartners. De setting wordt een live opgenomen radioshow, plaatje-praatje, dat is het ding wat we doen en dat moeten we dan ook naar voren halen. We gaan van die radioshow mp3’s opnemen, podcasts maken en live-streamen. Deze technieken zetten we in om de genodigden kennis te laten maken met die ontwikkeling, waar het naar toe gaat en waar wij als Veronica mee bezig zijn. Maar… ook te delen met mensen die er niet bij konden zijn. Deze invulling komt een beetje doordat ik hier zit, anders hadden ze het waarschijnlijk niet zo gedaan.

Maar goed, deze invulling maakt het mijnsinziens veel interessanter dan dat we weer moeten luisteren naar iemand die een praatje houdt met een powerpoint erbij. Men wil interactief, niet meer passief. Tweerichtingsverkeer wint ’t van eenrichting.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Je laat je gasten dus eigenlijk zelf spelen met die middelen?
Ja, ik merk dat het heel eenvoudig toevoegen wordt. Waar je voorheen als je foto’s wilde maken professionele fotografen inhuurde, als je opnames wilde maken moest je de Hulskampen van deze wereld inhuren.. en daardoor werd het al heel vaak complex en duur. Wat je NU ziet is dat de kosten om je event te laten registreren enorm omlaag gegaan zijn. Je kunt al heel snel zelf dingen opnemen. Oké, de kwaliteit is natuurlijk navenant, maar het feit dat het kan, dat je het rond kunt sturen, is voor veel mensen al genoeg. De nieuwe technologie, en vooral het voor een leek begrijpelijk kunnen toepassen van deze technologie brengen belangrijke verschuivingen in het congres of evenement.

Blognomics en PICNIC zijn hier goede voorbeelden van. Dat zijn toch twee vooroplopende tech-meets-live events (om het maar eens zo te zeggen).
Blognomics is een mooie graadmeter, als je ziet hoeveel publiciteit je daar kunt genereren met de gasten die daar in de zaal zitten, dan zie je dat dat heel makkelijk geworden is. Bij veel van dit soort congressen, ook en vooral in het buitenland, zie je dat de organisatie materiaal beschikbaar stelt voor de bezoeker. Gevolg daarvan is weer dat heel veel opnamen en registraties worden gemaakt die online beschikbaar komen. Je hoeft als bezoeker geen notities meer te maken, dat gebeurt om je heen… en het wordt dus steeds belangrijker om van je evenement iets bijzonders te maken. Doe je dat niet, dan blijft die deelnemer inderdaad het jaar daarna achter zijn peeceetje zitten om na het congres zijn krenten uit de pap te halen, for free. Maak je van je congres of event een interactief geheel, waar je je veel meer kunt concentreren op het netwerken met anderen, dan biedt je de bezoeker meerwaarde, naast die online registratie die in feite iedereen kan volgen.

Het viel me laatst weer eens op wat het allemaal snel is gegaan. Ik zat in juni op een radiocongres in Londen en dat was een ouderwetse stijl congres: in het pand, met een lunch tussendoor, sprekers in een zaaltje. Tien jaar geleden had ik dat een heel mooi congres gevonden en nu zat ik me echt te verbazen, ‘wat is dit in hemelsnaam voor ouderwets gedoe, met een zaaltje en een map met presentaties’. Het is heel rap gegaan. Het is meer een beleving geworden, er zit meer technologie in, meer kruisbestuiving en overlap.

[afbeelding niet meer beschikbaar]
Peter van Ingen (VPRO) ook op PICNIC’06. Foto: Marco Raaphorst

Even over PICNIC. Kun je daar wat meer over vertellen. Jij bent bestuurslid, wie zitten daar nog meer in, etcetera…
Het bestuur bestaat uit zes mensen: Bas Verhart en Marleen Stikker als oprichters, ikzelf, Wouter van Waardt (een PriceWaterhouseCoopers-partner), Roelof Amelink (advocaat) en Joris van Heukelom (directeur content van KPN en crossmedia directeur van DAG). En we hebben daar een organisatie onder.

Wat we bij PICNIC proberen is een heleboel dingen waar we het net over hadden in gang te zetten en het event zelf heel bijzonder te laten zijn. We hebben vorig jaar gemerkt, het was toen heel mooi weer, een heel mooie locatie (net als dit jaar weer de Westergasfabriek in Amsterdam) die heel bijzonder was aangekleed en vormgegeven… het event zelf was heel bijzonder en dan hebben mensen ook iets om met elkaar over te praten, dan leg je makkelijker contact.

Wat verder bij PICNIC heel belangrijk is is het picnic-gevoel: informeel, het moet niet een ding zijn waar allemaal mensen in pakken staan te kijken naar creatieven, het moet een beetje een familiegevoel zijn en dan heb je vast wel een oom waar je niks mee hebt, of wie is die aangetrouwde nicht nou weer, maar toch op zo’n picnic zul je daar ook mee praten. Je komt bij elkaar, het is informeel, gezellig. Dat proberen we fysiek heel goed neer te zetten.

Tweede wat we daar proberen is dat netwerkgedeelte en de kennisoverdracht ook heel goed te managen. Vroeger, of misschien nu nog wel, kreeg je op congressen zo’n map met bezoeksnamen erbij. ‘Oh Henk-Jan is er ook, maar hoe kom ik met Henk-Jan in contact, geen idee’. Behalve dat jij er was en in dat bedrijf werkt, maar dat wist je vaak al… wat je als organisatie goed moet regelen is dat je de bezoeker de optimale mogelijkheid biedt om met elkaar in contact te treden… en dat soort zaken doe je elektronisch. Als ik met jou contact wil kan ik dat gewoon aan je vragen. Op het PICNIC-netwerk staan gewoon namen en daar stuur je je boodschap of verzoek tot contact naar toe… en dan spreek je af. Heel simpel. Een soort LinkedIn-activiteit.

[afbeelding niet meer beschikbaar]
Ook John de Mol kwam langs bij (de eerste) PICNIC’06.

Het wordt dus veel makkelijker om met elkaar in contact te treden. Dat is niet voor iedereen weggelegd, veel mensen willen dat helemaal niet. Ik zie wel dat dat steeds belangrijker gaat worden. Met PICNIC zit je weliswaar in een bepaalde groep die nogal vooroploopt, de internet-, blog- en nieuwe media mensen gooien werkelijk alles op straat. Kijk naar jezelf, en naar mij, wij publiceren wat we doen, onze gezinnen, vakanties, alles is open en aanzichtelijk. Maar je hebt ook mensen die dat helemaal niet willen. Dat zijn de wat traditionelere industriën. De voorlopers hebben daar helemaal geen moeite mee, dat is gewoon een tweede natuur geworden. Dat maakt het ook heel gemakkelijk in die groep om met elkaar contact te leggen.

Zaken worden daardoor transparanter, je leven wordt inzichtelijk, je wordt als individu ook inzichtelijker, niet iedereen wil dat of heeft daar zin in, maar ik zie dat wel voordeel hebben. Ik zie de interactie verbeteren.

PICNIC zie ik als voorloper-event. Daar zie je, ervaar je, waar de creatieven zich mee voeden, inspiratie, innovatie…
Het interessante van PICNIC vind ik zelf dat alles wat we bij PICNIC gebruiken al lang voor iedereen beschikbaar is. We hebben niets dat zo extreem state of the art is… nee, iedereen kan een blog of social network beginnen, en het kost ook helemaal niet veel geld om dat soort tools te beginnen. En toch zie je dat het voor veel mensen ver weg is.

We willen bij PICNIC aan de voorkant lopen, willen de creatieven inspireren, de digitale componenten laten zien, maar ook fysiek alles doen. Dus dat betekent wel dat we het event er meer bijzonder uit laten zien dan gemiddeld, maar desalniettemin gebruiken we dingen die al beschikbaar zijn. Dat is wel het interessant wat ik zie in de nieuwe media wereld, als je ook kijkt naar de VPRO, of KinkFM dat één van mijn onderdelen hier bij Veronica is, daar probeer je toch wel de slagen te maken en daar zie je ook dat als je dat wilt het ook helemaal niet ingewikkeld is. En niet meer zo duur is.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Even de balans nog opmaken over Blognomics, dat voor de derde keer dit jaar werd gehouden.
Ik heb Blognomics met Krijn (Schuurman) drie jaar geleden opgezet en ik ben enorm verrast in de snelheid waarmee de dingen gegaan zijn. Op Blognomics 1 zeiden we ‘voor hetzelfde geld is het volgend jaar allemaal overgewaaid en heeft niemand het er meer over… maar het is juist zo hard gegaan met bloggen, zelf publiceren, het is gewoon standaard geworden juist, iedereen heeft een Hyves-account, iedereen een MSN-account, iedereen leest blogs, iedereen weet om te gaan met digitale techniek. Als je naar jongeren kijkt is het 100 procent dekking, tot 35 jaar misschien wel op 70 procent… het is zóó snel gegaan. En dat is mooi, want dat brengt met zich mee dat je heel snel over kwaliteit gaat praten.

In het begin zijn het nog de techneuten onder elkaar die interessant vinden dat iets kán, met alle mogelijkheden en onmogelijkheden, nu zie je gewoon de gebruiker aan het werk. De gebruiker heeft de macht.

Digitale camera’s, iedereen wil foto’s delen, iedereen heeft een videocameraatje nu en kan opnamen maken…

Maar wat je toch heel vaak ziet is dat men de moeite niet neemt om bijvoorbeeld een interessante spreker te filmen, om dat vervolgens te gebruiken en die informatie via het intranet  van het bedrijf te verspreiden. Men heeft nog schroom, men blijft zitten, en luisteren.
Dat is denk ik het aardige dat ik neer kan zetten op 19 november: ja en nee. In de voorlopers is dat al helemaal niet meer zo, bij de evenemten en congressen waar ik loop zie je iedereen elkaar interviewen en filmen.

Er zijn een paar soorten schroom: eerste is de schroom van ‘is dit niet gewoon heel raar als ik dit hier doe?’ en tweede de schroom van ‘ik kan de kwaliteit niet maken’ en daarvan is het nu zo dat internet heel duidelijk ook waardeloze kwaliteit ook acceptabel heeft gemaakt, en soms zelfs wenselijk. Nieuwe media is toch een beetje de punk van het medialandschap geworden.

Wat je steeds meer gaat zien is dat mensen altijd connected zijn, waar je nu nog die voorlopers hebt die altijd met hun laptops wat eenzaam in de zaal zitten, straks is het normaal dat je je laptop bij je hebt, dat je altijd een Blackberry of een apparaat met een camera bij je hebt, dat je in die conversatie bent, en wilt laten weten waar je bent… Er valt op 19 november genoeg te vertellen.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Aanraders
bekijk Guido van Nispen’s foto’s op Flickr
bekijk Guido van Nispen’s weblog: Gnispen world in pictures (winnaar Dutchbloggie 2007)