Eugène Lont (Xplo) en Barney Broomer (Sonic One) over Tiësto op de Maas

Ik heb op woensdag 7 februari op het kantoor (in de geluidstudio) van Xplo aan de Haringvliet 78 in Rotterdam een interview met Eugène Lont (37) van Xplo Music (links) en Barney Broomer (42) van Sonic One.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Om te beginnen bij Xplo Music. In 1994 hebben Mark Snijders en Frank
Govaert dit bedrijf opgericht, als platenmaatschappij. Mark en Frank
zijn allebei oud-leden van de Hermes House Band die in 1994 het
singeltje I will survive uitbrachten, dat meteen een nummer 1 hit
werd. Eugène Lont was de bassist van de band.
Lont: "Dat is wel tekenend voor hoe het ons in de loop der jaren
vergaan is. We willen graag onafhankelijk zijn, niet te groot, en alles
in eigen handen houden. We hebben in het begin met platenmaatschappijen
gepraat of ze ons plaatje wilden uitbrengen, maar dat schoot eigenlijk
niet zo op, ze wilden het wel doen maar tegen heel rare voorwaarden.
Als snel hadden we zelf een platenmaatschappij opgericht, Xplo Music,
we brachten I will survive uit, dat werd meteen een nummer 1 hit, ik
ben toen uit de band gestapt en hier op kantoor gaan werken. Op dit
moment zitten we met z’n vieren in het bedrijf, Mark, Frank, Barbara en
ik."

[afbeelding niet meer beschikbaar]

In 98 is Xplo Events opgericht, met dezelfde mensen, alleen met een andere naam en activiteiten. Xplo Events richt zich op bedrijfsevenementen.
"Van teambuildingsactiviteiten, workshops waarbij men onder onze leiding teksten ging schrijven, muziek ging maken met elkaar en een eigen cd en video ging opnemen tot aan de wat grotere loyaliteitsconcepten als de T-Mobile Tribute concerten voor klanten van T-Mobile, die we jaren hebben georganiseerd. Waar wij vinden dat we een toegevoegde waarde hebben op muzikaal vlak en inhoud zijn we op ons best. Zo hebben we ook in Salt Lake City het Holland Heineken House geprogrammeerd en voorzien van licht en geluid."

Dan komt Barney Broomer in beeld, want Barney verzorgt al jaren bij Xplo allerlei technische hoogstandjes, zoals bij de genoemde T-Mobile Tribute concerten als ook in het Holland Heineken House. Barney zit al wat langer in de business en is in 1989 met Sonic One gestart.
"Vanaf 1980 ben ik eigenlijk al fronthouse-geluidsman, en kwam als geluidsman van de Hermes House Band met Eugène in contact. Ik zat hiernaast een tijdje met een mastering-editing studiootje genaamd Sonic One en daarna ben ik concepten gaan schrijven voor evenementen van bijvoorbeeld Camel, SNS Bank, Nokia – vorig jaar nog de Nokia Silence Booth.

"Ik heb in mijn mastering-editing studio intussen 24 albums van Tiësto
gemastered, ik heb zijn DVD’s Live in Gelredome opgenomen, gemixt en
gemasterd, zijn laatste singles, Dance for life… noem het allemaal
maar op. Dat doe ik er allemaal tussendoor, ondertussen werk ik aan projecten met
Xplo. Op dit moment ben ik vier maanden met Hans Klok on the road door Europa. Vanmiddag trekken we vanuit Maastricht weer verder voor de tour door Duitsland, dan een tijdje in Amsterdam, en afsluitend naar Las Vegas."

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Om redenen van creatieve vrijheid en ongebondenheid heeft Barney geen medewerkers in zijn bedrijf, maar wel een vast en hecht team van freelancers op allerlei gebied.
"Zo werk ik al jaren samen met ‘de gebroeders Bever’ zoals ik ze noem, die ik blind vertrouw in allerlei technische hand en spandiensten, vaste grafische ontwerpers en editors. Al die disciplines beheers ik zelf ook en dat is net zo prettig: dan heb je zicht op de mogelijkheden."

Barney is expert op het gebied van draadloze toepassingen tijdens
evenementen. Hij is als pionier daarin zeven jaar geleden het bedrijf
EventConnection gestart, bouwde een grote trucktrailer
om tot een compleet datacentrum met vijftien
beeldschermen, helemaal klaar om evenementen wireless van techniek te
voorzien. Maar zoals het met veel voorlopers gaat, kwam dit bedrijf te vroeg. De
markt was er nog lang niet klaar voor en na twee jaar is Barney gestopt
met EventConnection. De trailer heeft hij nog steeds, en is inmiddels omgebouwd tot audiovisuele studio. De tijd lijkt nu (pas) rijp voor de technieken van EventConnection die hij nu vertaalt naar shows.
"In Nederland is duidelijk behoefte aan creatieve mensen. Er zijn
genoeg bureaus, maar er is te weinig creativiteit. Er is veel
organisatietalent, maar weinig creatie. Die twee kunnen elkaar goed
aanvullen als die twee elkaar goed zouden kunnen begrijpen. Ik word
vaak ingeschakeld door bureaus die er op conceptgebied voor een klant
niet uitkomen en mij vragen of ik daarin wil meedenken. Ik kan me goed
schikken in die rol, want ik wil als creatief niet gebonden zijn, maar vrijheid houden in mijn creativiteit. Dat is mijn
ding: creativiteit."

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Barney heeft voorbeelden te over waarin hij als pionier pas later indirect erkenning kreeg. Frustrerend daarin is altijd dat grotere partijen aan de haal gaan met die uitvindingen. Off the record geeft hij een scala aan technische toepassingen die hij vorig jaar en dit jaar is tegengekomen tijdens grote beurzen, die hij al in de vorige eeuw op de markt heeft proberen te brengen. Maar waar het voor die markt destijds te vroeg voor was.

Met het evenement Tiësto op de Maas heeft Barney, als eenpitter in
samenwerking met Xplo, kunnen laten zien dat een opdrachtgever die lef
heeft en vertrouwen in de wireless showtrack expertise van Barney een wat hij noemt ‘wereldrecord’ kan neerzetten.
"Wat wij nu hebben laten zien in Rotterdam is een absoluut wereldrecord. Maar in dit geval ook weer: niemand die dat opmerkt. Om een voorbeeld te noemen, je doet er een persbericht uit, legt duidelijk uit wat voor een record je daar eigenlijk hebt gevestigd: er is niet één blad in Nederland, behalve dan de AudioVideoReport, die daar over schrijft. Nergens in een de evenementenbladen, helemaal niets. De enige die dat dan oppikt, en daar zit wel weer een kick in, is Wired magazine in Amerika. Die ziet (en Barney knipt met zijn vingers) ‘hé, die gasten doen te gekke dingen!’

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Kortom, het grote publiek realiseert zich niet wat ze eigenlijk aan innovatie hebben meegemaakt – maar dat is volgens Barney niet zo erg – het ‘grappige’ is dat de eventbusiness zich dat ook niet realiseert. Terwijl daar waanzinnige kansen liggen om nieuwe innovatieve dingen mee te doen binnen bedrijfsevenementen. Eugène haakt hier graag even op in.
"Waar klanten tegen aanlopen bij Barney is, denk ik, de complexiteit van het voorstel. De klant denkt dan: ‘Wat kun je er eigenlijk mee en wat heeft het voor mij als klant voor voordelen?’ Die boodschap komt soms niet helemaal aan. Men gelooft gewoon niet dat het mogelijk is wat ze in het voorstel lezen. Met als gevolg dat er wordt teruggegrepen op zekerheden uit het verleden.  De veilige weg is dan: trek maar een kabel van daar naar daar, die doet het tenminste, kost twee keer zo veel uiteindelijk, maar we gaan het via die weg doen. Wat wij als Xplo nu proberen te doen in samenwerking met Sonic One is die innovatieve middelen meer gangbaar in te zetten binnen bedrijfsevenementen. Wij proberen als Xplo meer duidelijkheid te scheppen in de innovatieve technische complexiteit van Barney’s mogelijkheden met Sonic One."

Tiësto op de Maas had nooit op deze wijze kunnen plaatsvinden zonder die innovatieve technieken die Barney gebruikt. Eugène onderstreept dat die innovatie ook leidt tot meer creativiteit.
"Op de conventionele manier, met kabels, was zo’n evenement met zo’n grote omvang nooit gelukt. Het werkterrein liep als een U van de Veerhaven aan de ene kant, via de Erasmusbrug naar de Kop van Zuid aan de andere kant van de Maas. Dat is niet te bekabelen."

Nu we het dan toch over het evenement hebben kort nog even over die avond dat 150 duizend mensen kwamen kijken naar een multimediaal muziekspektakel waarbij Tiësto vanaf een drijvend podium midden in de Maas een 75 minuten durende show verzorgde. Barney gaat los.
"Je moet je voorstellen, een compleet lege haven, 150 duizend mensen er omheen, er komt een enorm ponton binnen waar een zeilschip boven op staat, om dat zeilschip staan in een wave twintig Barco-projectoren aan beide kanten, het zeilschip heeft een 39 meter hoge mast met daarin het videoscherm van U2 dat we uit Amerika hebben laten overkomen… bijvoorbeeld dat al: een videoscherm is normaal vierkant, heel makkelijk, daar kan iedereen mee werken, maar wij komen weer met een idee dat dat in de vorm van een zeil moet worden. Dan merk je dat alle processoren en video-editing daar niet mee overweg kunnen. Afwijkende vorm. En juist daar zit dan voor mij de uitdaging, en de kick om dat voor elkaar te kunnen krijgen.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Barney blijft onderuitzitten op de bank, maar zit in zijn hoofd op het puntje van zijn stoel.
"Hoe ga je tegen een video-editor zeggen dat hij content moet gaan maken voor dat ding, dat zeil met die vorm, en ook voor de onderkant, die wave, terwijl die content er allemaal wel binnen moet passen? En tegelijkertijd wil ik diezelfde content hebben op een gebouw dat wel vierkant is van veertig meter breed en vijftig meter hoog. En aan de overkant willen we het precies hetzelfde hebben. Dat zijn dus uitdagingen waar je compleet nieuwe software voor moet schrijven om de video-editor een tool te geven het voor elkaar te krijgen. Dit is uniek!"

Eind van het verhaal: de uitvoering van het evenement en de persoonlijke beleving van de organisatoren ter plekke. Waar normaal gesproken onrust en herrie overheersen bij de organisatoren met hun headsets en portofoons, staan Barney Broomer en Eugène Lont met de armen over elkaar te genieten van hun creatie. Alles is voorgeprogrammeerd, alles is geregeld, alles klopt, alle overgangen, alles loopt synchroon, de muziek met de lichtshow van het zeilschip en de lichtshow op de kade, van de gebouwen, de benzinebranders en vlammenwerpers op het water, het vuurwerk op de daken van de wolkenkrabbers rondom.

Het enige wat op het laatst nog (wat) roet in het eten zou kunnen gooien was het inzetten van de unieke afspraak die de organisatie heeft gemaakt met Rotterdam Airport. Mocht er nog een vliegtuig in het luchtruim boven dit gebied de landing inzetten, dan zou terwijl de rest van de show gewoon ongemerkt zou doorlopen met één telefoontje van de luchtverkeersleiding een onderdeel van de show met één enkele druk op de knop worden stopgezet: de lasershow. Die lasershow zou de piloot kunnen hinderen bij het inzetten van de landing. Geen vliegtuig in de lucht te zien, de hele show is tot de puntjes als vooraf gepland afgedraaid.

[afbeelding niet meer beschikbaar]

Meer foto’s? Klik hier>