Wij wisten al een paar maanden dat Anton Corbijn de laureaat zou zijn die vandaag de Prins Bernhard Cultuurfonds Prijs uit handen van Prinses Maxima in ontvangst zou nemen. Een poos geleden was ik bij hem thuis. Hij was herstellende van een pittige longontsteking die hij had opgelopen tijdens een van zijn vele verre reizen. Op de tafel een vers appeltaartje en een espresso uit een glimmend apparaat dat maar niet wilde doen waarvoor het was aangeschaft.
Anton was moe. Hoe kan het ook anders. De man is altijd aan het werk. Zoon van een dominee uit Strijen. Altijd plichtsgetrouw onderweg. Met fototoestel vliegtuig in, vliegtuig uit. Altijd weer die blik. Kijken. Zoeken om dat te zien en vast te leggen waar een ander achteloos aan voorbij gaat.
Lang gekoesterde droom
In een ver verleden had ik hem al eens opgezocht om hem te vragen of hij niet eens een echte lange speelfilm wilde maken. Ik bewonderde hem als fotograaf en was liefhebber van zijn prachtige videoclips. Het gesprek duurde niet lang ‘Aan speelfilms doe ik niet’ en mijn lang gekoesterde droom leek met die vijf woorden in rook op te gaan. Jaren daarna brak Anton Corbijn ook als filmmaker genadeloos door met een, in zwart wit, gefilmd portret van cultheld Ian Curtis.
Nu zat ik aan zijn keukentafel en wij namen zijn artistieke leven door. Wie zouden er moeten optreden? En wie zouden er willen optreden? Zijn adressenboekje was bij ons allen bekend. Deze man kent de wereld. De wereld kent de man……maar of ze wilde komen? Samen maakte wij een ambitieuze ‘wishlist’ en ik liet onze gegevens bij hem achter zodat hij Xsaga bij zijn vrienden kon introduceren. Daarna zouden wij de organisatie van hem overnemen.
De droomavond
Een aantal maanden van intensief contact met hem, zijn manager en de managers van vele anderen volgde. Voortdurend veranderde de line up maar nooit de gedachte en de droom van het eerste gesprek aan die keukentafel. De droom dat ze uiteindelijk allemaal zouden komen. Wij kregen belletjes uit Hamburg, een mail uit New York, hadden een conference call met Londen en stoorde hem in Madrid vlak voor zijn concert met Coldplay. De man veroverde de wereld terwijl wij in Amsterdam met de opdrachtgever aan tafel zaten over de consequenties van deze droomavond.
Vandaag werd duidelijk dat je trouw moet zijn aan je eerste droom. Want ze zouden komen. Zijn vrienden. Allemaal. En jaren na dato zou ik dan toch die productie gaan maken die eens in rook leek te zijn opgegaan.
Ietwat onwennig pakte ik het krijtje en schreef de volgende namen op de deuren van de kleedkamers van het Muziekgebouw aan het IJ: Cees Nooteboom, Bart Chabot, Stefan Vanfleteren, Herbert Gronemeijer,Tom Waits, Chris Martin en…… Bono.
Op maandagmiddag 28 november kreeg Anton Corbijn, fotograaf, filmmaker, ontwerper maar bovenal ‘dromer van beroep’ de Prins Bernhard Cultuur Fondsprijs uit handen van Prinses Maxima der Nederlanden. En wow, wij produceerde deze ‘dream in the making’.
Patrick Roubroeks
Xsaga