En die rijen die waren er hoor! Voor de Olympic Store, wachttijd 1 ½ uur; voor de metro, wachttijd 30 minuten; voor het stadion, wachttijd 1 uur. Maar de langste rij van allemaal stond toch wel voor het Holland Heineken House, wachttijd…………….ach wat doet het ertoe. Het lijkt wel of elke inwoner van Canada (+ een respectabel aantal Noren, Amerikanen, Koreanen, Japanners, natuurlijk Chinezen en Russen) het tot zijn doel had gemaakt op het Holland Heineken House tenminste 1x te bezoeken. Of dat gelukt is? Ik weet het niet, maar dat de interesse overweldigend was, dat is een feit.
En dat is een knappe prestatie van alle partijen die dit huis mogelijk hebben gemaakt. En dus zijn we met zijn allen ontzettend trots dat het HHH deze week, voor de 3e keer op rij, werd uitgeroepen tot beste Nation House van de Games!! Mission accomplished dus!
Maar er waren ook negatieve verassingen met natuurlijk met stip op 1 het drama Sven Kramer/Gerard Kemkers. Iedere Nederlander hier in Vancouver heeft dat misschien nog wel intenser mee emaakt dan de mensen thuis in Nederland. Of de plotselinge terugtrekking van de bobbers, ook weer zoiets dat niemand zag aankomen, maar waar je natuurlijk niet echt blij van wordt. Zo worden wij dus ook bloot gesteld aan mindere ervaringen en daarom was de sobere huldiging van Bob de Jong en het spetterende optreden van Armin van Buuren een welkome afwisseling om de teleurstelling een beetje weg te spoelen.
En dan is er nog de uitdaging snowboarden, waar door hevige regenval 4000 toegangskaarten onbruikbaar zijn geworden omdat de tribunes letterlijk van de berg af zijn gegleden. Precies voor de sessie van Nicolien! En laten wij daar nou net 300 van, aan verschillende Nederlanders, verkocht hebben. Volledige overmacht natuurlijk en uiteraard krijgen deze mensen hun geld terug van het Organisatie Comité, maar voor velen geldt dat ze Nicolien niet live in actie zullen zien. En dat is bijzonder spijtig. Maar wie weet lukt het ons nog om nog een aantal kaarten te bemachtigen in de zones die nog wel overeind staan en zo een deel van de Nicolien fans toch nog te helpen. We zijn er in ieder geval hard mee bezig.
Toch zijn we er nog niet helemaal. Ondanks het feit dat alles er al een beetje op lijkt te zitten, komen er nog een paar mooie finales aan. Morgen mag Nicolien dus proberen om de 100ste Nederlandse gouden medaille binnen te slepen en als haar dat niet lukt, is het zaterdag de beurt aan de achtervolgingsploegen. Ik denk dat één van de 3 het wel gaat lukken en dan zijn we dus verzekerd van nog tenminste 1 mooi feestje in het Holland Heineken House.
Als laatste nog een update over het gaan en staan van het aanwezige bedrijfsleven, over wie ik u vanuit Vancouver regelmatig bericht, die zitten de afgelopen dagen voornamelijk in de sneeuw. Nu er wat minder sportavonturen te beleven zijn, kiezen zij massaal voor een dagje sneeuwscooteren, hondensleeën, of sneeuwwandelen. Hier en daar afgewisseld met een interessante netwerk bijeenkomst of een seminar. Want daar is nu eindelijk ook tijd voor, nu de sport niet altijd meer de boventoon voert. Dat maakt natuurlijk wel dat wij bij ATP nog even scherp moeten blijven om te zorgen dat alle borrels, seminars en uitjes goed verlopen. Maar dat zijn we wel gewend en mag dus geen probleem zijn. En dus kunnen we met een gerust hart werken aan de grote exodus van aanstaande zondag en maandag, wanneer de voltallige oranje enclave weer op weg gaat naar ons koude kikkerlandje. Ongetwijfeld met een aantal onvergetelijke herinneringen op zak en hopelijk met een gouden gevoel.
Jeroen de Roever, ATP