Het 100-jarig bestaan van de Nederlandse Boekverkopersbond NBb is de aanleiding voor het Boekverkopers Gala dat op 24 september 2007 wordt gehouden in het Muziekgebouw aan ’t IJ in Amsterdam, georganiseerd door Xsaga.
De Nederlandse Boekverkopersbond is een belangenorganisatie voor boekverkopers in Nederland. De doelgroep van deze gala-avond bestond echter niet alleen uit leden, maar ook uitgevers, auteurs, voorzitters en directeuren van vakinstellingen en de pers. Zowel de leden als de relaties zijn te omschrijven als kritisch, cultureel georiënteerd en hoog opgeleid.
High Profile heeft een gesprek met Patrick Roubroeks (spreek uit: roe-broeks) van Xsaga in Amstelveen over het gala dat genomineerd is voor de Gouden Giraffe in de categorie Vermakelijke Evenementen.
Hoe kom je aan de Nederlandse Boekverkopersbond als klant?
Arie Doeser, de directeur ken ik, vroeg of ik een keer kon komen praten. Hij kent ons werk, kent het huwelijk van Willem Alexander en Maximá en kent het werk van de regisseur Jan-Eric Hulsman met wie we het gala gedaan hebben.
Was het een mooie opdracht?
Ik zeg het niet vaak, maar we kregen volledig carte blanche van de Boekverkopersbond. Twee mensen uit de directie wisten wat we gingen doen, voor de rest niemand. Heb ik nog nooit meegemaakt.
En dan kun je dus aan de slag…
Dan verzet je ook dingen. We hebben een heel bewuste keuze gemaakt om weg te blijven bij het belang van het boek. En er om heen te blijven cirkelen, waardoor veel meer theater gemaakt kon worden. Normaal is het logo van de bond NBb, dus de b van bond is klein, wij hebben het omgedraaid nbB. Voor ons was die laatste b van bond juist een geweldige kapstok om alles in te vertellen. Ik denk dat daarom deze artiesten ook wilden meedoen.
Welke artiesten?
Ik dat Arjan Ederveen, Frank Houtappels
(scenarioschrijver onder andere bekend van Gooise Vrouwen, Hertenkamp,
All Stars, Klokhuis, Ja Zuster, Nee Zuster), Pieter Kramer (onder
andere bekend van 30 minuten en Hertenkamp). Deze drie hebben filmpjes
gemaakt. Dat zijn allemaal mensen die je niet zou verwachten op een
bedrijfsevenement. De Amsterdamse Tramharmonie
zou je ook niet verwachten. Willeke Alberti die dan nog wel eens een
keertje ‘Waar is de zon’ wil zingen maar nu als ‘Waar is de bon’
refererend aan de succesvolle Boekenbon, die de grootste financiële
drager is van de Boekverkopersbond. En dan gaat alles passen. Arjan en
Willeke kunnen elkaar natuurlijk alles zeggen, dan voel je dat dat
bijzonder is en daarmee zet je dus een nieuwe toon.
Je krijgt dus volledig de vrije hand, gaat met elkaar aan tafel zitten, hoe gaat dat dan verder?
Ik ben met Jan-Eric Hulsman gaan zitten, een vaste regisseur van ons, die inmiddels ook al drie keer in de prijzen is gevallen: met hem hebben we het evenement met Nelson Mandela gedaan, waar we een EVA voor hebben gewonnen, vorig jaar een EVA gewonnen voor het AmbiPur geurtheater van Merx, dat was een Merx / Xsaga evenement maar goed, en hij is een van mijn vaste regisseurs met wie ik projecten bedenk. Ja, en dan ga je met een logo NBb aan de slag en volgt er een creatieve brainstorm ter plekke eigenlijk.
En dan laat je dat de directie weten?
Ja, na het eerste idee hebben we een soort tussengesprek gehad en zijn we met de directie ook naar de locatie gegaan om een concreet beeld te kunnen vormen.
Dat wat je toen voor ogen had is ook in uitvoering gegaan?
Ja, de directie in rokkostuum ontving haar gasten (allemaal in smoking, dames in het lang) met soep met ballen, een knipoog naar het stoffige, truttige Leger des Heils gevoel dat de bond met enige zelfspot wilde onderstrepen. Arjan Ederveen die als stoffige voorzitter in driedelig grijs pak een hilarische speech houdt als prototype voorzitter met dito speech: 100 jaar, 100 jaar is een eeuw, 100 jaar is 2 keer 50 en 8 keer 12,5. En Arjan Ederveen in een filmpje als Peter van de Poot die in plaats van Kreatief met Kurk nu Kreatief met Boeklon presenteert met wederom hilarische fragmenten.
En dan vallen alle puzzelstukjes in elkaar.
Dan ga je steeds verder kijken. Is er geen wereldkampioen boekenleggersverzamelaar. Het rare is dat je met drie minuten Googlen die persoon te pakken hebt, en die woont dan gewoon in Nederland. Contact opgenomen en daar is de filmploeg met Arjan Ederveen langsgeweest.
Dat zou je dus niet kunnen als je geen carte blanche had gehad?
Nou dat kan wel, maar dan krijg je allerlei doelstellingen: dan moet er nog een beeld worden onthuld of een boek worden bekroond, dan moeten die momenten vast in het programma gezet worden en dan ben je toch minder vrij. En dan eindigen we met Rudolph Roger, de trendgoeroe alter ego van Arjan Ederveen die met zo’n segway het podium op kwam rijden en ons meenam naar de toekomst. Dus vanuit het verleden, via het heden naar de toekomst.
De bond gaat van het stoffige imago naar een frisheid.
Ja, en dan krijg je uiteindelijk een soort trots in de zaal en vertrouwen dat het in de komende jaren helemaal goed gaat komen.
En de zaal die dit allemaal aanhoorde…
Waren allemaal boekverkopers met hun partners, uitgevers en schrijvers, in totaal 750 personen.
Niet onbelangrijk, er is jaarlijks het boekenbal dat een bepaalde status heeft, waar een heleboel boekverkopers in de loop der jaren wel ooit geweest zijn. Dat is een soort mytisch ding, de vraag is of dat nog terecht is, ik denk het niet… Maar het heeft mytische proporties gekregen. Iedereen heeft het in de business over ‘wij willen ook een boekenbal’. Dus de industrie is wel wat gewend, werd nu uitgenodigd voor een ander soort feestje, mensen met dezelfde bloedgroep, met een voorliefde voor het geschreven woord, en die hebben wij met dit event wel weten te verrassen.
Hoe ging het daarna? Nog feedback gehad.
Wat ik wel leuk vond om te zien is dat met de foto’s die waren gemaakt drie dagen na het evenement boekjes zijn gemaakt die door de directie naar alle relaties zijn gestuurd. Acht pagina’s lang fotoverslag, wisten wij niets van. De directie werd vervolgens tijdens de eerste jaarvergadering met het bondslied, wat we hadden laten schrijven voor het evenement, onthaald. En ze waren natuurlijk superblij dat ze koninklijk werden, met alles er op en er aan, burgemeester Job Cohen, confetti, alles. Dat is natuurlijk een heel grote eer. Dat geeft toch aan dat je betrouwbaar bent, en verankerd zit in de samenleving. En vorige week kreeg ik deze boektrommel, die is naar alle relaties gestuurd waarin met een brief iedereen nogmaals werd bedankt voor hun aanwezigheid, het succes van de avond én dat dit evenement genomineerd is voor de Gouden Giraffe.
Hé, dat is mooi.
Dat is perfect. Dat is leuk voor jullie om te horen dat zij er kennelijk ook een bepaalde extra waarde en trots aan ontlenen. Ik denk dat dat vak van ons meer trots mag kennen. Enerzijds laat je zien dat als we iets bijzonders organiseren wordt dat wel degelijk opgemerkt in de industrie en anderzijds wordt onze moed beloond.
Daarom is zo’n prijs heel belangrijk.
Kijk. Wij hebben de ambitie om met de top mee te draaien. Wij willen de top zijn. Dat hebben we altijd vanaf moment 1 gezegd. Of dat nou de creatieve top is of de zakelijke top, de top is streven naar het beste. Als je soms een klant treft die dezelfde ambitie met je deelt kun je heel mooi gelijk opgaan, maar dan durf je ook een stap verder te zetten. En dan kun je evenementen bouwen die net even verder gaan dan we kennen.