Bij Joop van den Ende moet het gewoon goed zijn

Ik heb nooit het geluk gehad om voor of met Joop van den Ende te mogen werken. Rob Captijn wel. Die heeft er een jaartje of drie in het verre verleden voor gewerkt. We are talking Wedden dat?-tijd. Als Rob over zijn grote voorbeeld Joop praat stromen de anekdotes in een waterval van woorden naar buiten (zoals zij die hem kennen van Captijn wel gewend zijn).

Joop ging en gaat voor kwaliteit. Het moet gewoon goed zijn. Hij streeft naar het beste resultaat, en dan mag het wat kosten. Ook in zijn personeelsbeleid. Hij wilde de beste mensen hebben. Als je bij Joop kwam en je vertelde dat je een goede volgspotter was en je was het niet, werd je er zonder pardon meteen uitgezet.

Oprotten.

Zo herinnert Rob zich nog die keer dat ze voor een grote productie het traditionale luxe productiediner hadden. Iedereen kreeg bij dit soort etentjes voor een grote klus een bijzonder uitgebreide en mooie maaltijd. Aalsmeer draaide in die tijd top, en had een professionele keuken en dito kok met team in dienst. Joop wil die avond aan zijn biefstuk beginnen, merkt al snel dat hij niet zit te snijden, maar echt moet zagen, kijkt om zich heen, ziet zijn mensen ook met het vlees hannessen, staat op, loopt naar de keuken, zwaait de deuren open, begint te schreeuwen en valt na een minuut stil. Mensen aan tafel kijken elkaar aan, verstijfd en verstomd. Zien een kok met zijn rugzak voor zijn hoofd de keuken verlaten om vervolgens nooit meer terug te komen.

Joop wilde altijd de beste kwaliteit, het eten voor zijn mensen moest goed zijn, alles alles alles moest kloppen. Als het decor niet goed was kon Joop het zes keer verbouwen totdat het wel goed was. Dat kostte wat, maar dat moest dan maar. Bij Joop van den Ende moet het gewoon goed zijn.

Werkte je voor Joop dan werkte je aan een project, je werkte toe naar een show en daar deed je alles voor. Werktijden, daar had je het niet over. Dat kwam gewoon niet in je op. (Tenminste zo vertelde Rob ’t mij. Daar zal ook wel veel van Rob’s eigen karaktertrek in zitten.)

Dat Joop ooit tien minuten stil over Rob’s schouder naar een montage
van een show had staan kijken en Rob zich het apelazarus schrok toen
hij achter zich "lukt ‘t, jongen?" hoorde. Rob was toen al niet anders
als nu, hij buffelde als een bezetene toe naar het beste
resultaat. Joop had dat ook gezien, hij zat al weken tot ver in de
nacht keihard te werken aan verschillende vooral montageklussen. Joop
stond achter ‘m, vraagt of het ‘m lukt, drukt ‘m toen ie klaar was een
aardig bedrag in zijn handen en zegt: en nou wegwezen, ik wil jou hier twee
weken niet meer zien.

Prachtig.

Naar Rob’s eigen posting (vorig jaar maart) over z’n oude baas.

Kijk vanavond om 20:25 uur naar Nova College Tour, Nederland 3.  Twan Huys met Joop van den Ende.