Toon Verbraak: ‘Kennis is te leren, maar een persoonlijkheid ben je of ben je niet’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen! Dit keer maak je kennis met Toon Verbraak van Wave Events.

Wie is Toon Verbraak? 
Toon Verbraak is een rasechte Brabander van 58 jaar. Ik woon samen met een topvrouw en ik heb vier kinderen – twee tweelingen, een eeneiige en een twee-eiige. Sinds de kinderen het huis uit zijn, hebben we geen huisdieren meer, maar toen de kinderen nog klein waren, liep hier van alles rond – van wandelende takken tot een hond.

Wat is typisch ‘Toon Verbraak’?
In mijn werk ben ik heel kritisch, een Pietje Precies. Mijn werk is mijn hobby en het moet echt goed zijn. Privé ben ik veel makkelijker en kan ik nog wel eens uitstelgedrag vertonen. Gelukkig heb ik een vrouw die me dan wel weer een duwtje geeft. En ik ben een vasthoudend type: als ik ergens in geloof, ga ik er voor de volle honderd procent voor.

Beroep en bedrijf?
Toen Wave Events twintig jaar geleden ontstond, namen mijn toenmalige partner en ik echt alles aan. Dat ging werkelijk van teambuilding in de Ardennen tot zeskampen in Schoorl. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om te gaan specialiseren in onze interactieve city games. Dat is waar we goed in zijn en waar we ontzettend veel plezier in hebben. Wij organiseren dus geen complete evenementen met entertainment en alles erop en eraan. Nee, wij zorgen voor een leuke en gezellige dag samen. Samen een stad ontdekken, met tijd voor een hapje en een drankje plus een klein beetje competitie. Inmiddels hebben we ook city games met een eigen app, heel leuk. En we laten ons niet beperken door de grens, hè, we organiseren ook city games in steden als Barcelona, Gent of Valencia.

Waarom deze branche?
Ik heb 25 jaar in het onderwijs gezeten, ik gaf gymnastiek en Frans. Maar daarnaast organiseerde ik van alles, voor familie en vrienden en natuurlijk voor school. En als mijn broer en ik naar Spanje gingen fietsen, stippelde ik de complete route uit, met overnachtingsplekken en alles. Op een gegeven moment kwam er een aanvraag van een bedrijf en die heb ik samen met een collega-docent opgepakt. We begonnen heel rustig, we hadden allebei een jong gezin en een hypotheek en dan ben je toch wat voorzichtiger. We hielden dus allebei onze baan aan, maar toen het aantal aanvragen toenam, besloot ik toch een dag minder op school te gaan werken. Uiteindelijk stapte mijn collega eruit; we bleven wel samenwerken, maar hij zag het ondernemerschap toch niet zitten. Inmiddels werkte ik nog maar twee dagen op school en stond ik opnieuw voor een keuzemoment. Precies tien jaar geleden ben ik uit het onderwijs gestapt. Van semi-ambtenaar werd ik ineens zelfstandig ondernemer, best een omslag. Maar tegelijkertijd was ik ontzettend opgelucht, want je kunt geen twee heren dienen, hè. En eerlijk is eerlijk: ik heb er nog geen seconde spijt van gehad.
Ik vind het nog altijd leuk om het mensen naar de zin te maken. Bij iedere opdracht ga ik een commitment met een persoon aan: ‘Jullie willen een leuke dag, daar ga ik voor zorgen!’ En ja, bedankbrieven doen me nog altijd glunderen. Natuurlijk is het belangrijk om zakelijk te zijn, maar ik vind tevredenheid en een persoonlijke klik eigenlijk veel belangrijker. Daar selecteer ik mijn medewerkers zelfs op: het gaat me om de persoonlijkheid, niet om de kennis. Kennis is te leren, maar een persoonlijkheid ben je of ben je niet.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
Nou, dat was niet eens zo groot of spectaculair eigenlijk. Op vrijdagmorgen om tien uur ging de telefoon: een nieuwe klant. Hij vertelde dat hij de volgende ochtend met zijn personeel naar Parijs zou gaan, maar door een spoorwegstaking in België ging dat niet door. Dus, zei hij, willen we morgen naar Maastricht, met 25 personen. Ontvangst met koffie, een city game, een mooie lunch, vervolg van de city game, een borrel en daarna met mooie taxibusjes naar de haven. Daar wilde hij graag een jacht hebben, met een combo en een uitgebreid tapasbuffet. Alles moest écht goed zijn, snap je? Maar wij zijn geen full service bureau, hè, en dat zei ik hem ook. En ik had geen idee wat het allemaal ging kosten, maar die klant zei letterlijk dat hem dat geen reet uitmaakte, als we het maar regelden. En ja, dat is gelukt. We hebben de hulp van diverse partijen ingeschakeld, hartstikke spannend allemaal. Maar er was een groot onderling vertrouwen en het gevoel dat er met z’n allen voor gingen. Die drive resulteerde in een fantastische dag.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
Eerlijk gezegd kom ik niet zo vaak op evenementen. Als ik iets bijwoon, kijk ik mijn ogen uit: hoe hebben ze dat toch weer voor elkaar gekregen! Maar geen van die evenementen is me werkelijk bijgebleven.

Wat inspireert jou?
Het mensen naar de zin maken en met leuke mensen omgaan. Mijn vrouw, die ook meewerkt in het bedrijf, inspireert mij, net als onze leuke collega’s.

Waar droom je nog van?
Soms droom ik dat ik kan vliegen, maar dat bedoel je vast niet! Ik hoop eigenlijk vooral dat ik nog dertig jaar leuk en gezond kan leven en dat ik Wave nog tien jaar mag runnen. Als we het al die tijd gewoon goed en gezellig hebben met onze collega’s, ben ik een gelukkig mens.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Dat vind ik een lastige vraag, ik ben geen trendwatcher. En wat zegt het? We zouden eigenlijk eens moeten kijken naar de voorspellingen van vijf jaar geleden: in hoeverre zijn die uitgekomen?
Maar goed… Duurzaamheid wordt steeds belangrijker, dat in ieder geval. Verder zal het aantal bureaus wel afnemen, maar de bureaus worden wel steeds specialistischer en werken steeds meer met elkaar samen. Dat vind ik eigenlijk wel een positieve ontwikkeling. En de social media worden steeds belangrijker, daar kunnen we niet omheen.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat doe je die dag?
Ik heb er geen naam bij, maar ik wil graag een dagje baas van de wereld zijn. Op die dag zorg ik ervoor dat er veel meer vrouwen aan de top komen te staan. Ik houd helemaal niet van opgelegde quota, maar ik ben ervan overtuigd dat de wereld er veel mooier uit zou zien als er meer vrouwen op belangrijke posities zitten. Vrouwen zijn gewoon empatischer en ze kunnen beter samenwerken. Mannen onder elkaar zijn vooral uit op macht en vertonen vaak haantjesgedrag. Zet je er een paar vrouwen bij, dan verandert de sfeer en gaan ze naar elkaar luisteren.

Wat was je grootste blunder?
Natuurlijk maak ik wel eens foutjes, maar als je het woord ‘blunder’ laat vallen, denk ik direct aan een gebeurtenis van twintig jaar geleden. We hadden rapportvergadering gehad en twee leerlingen waren blijven zitten. Ik zou hen tussen zes en acht bellen, maar een van die leerlingen bleek niet thuis te zijn. Let wel: we hebben het hier over de tijd van de huistelefoon, hè. Maar goed, uiteindelijk ben ik dus vergeten die mensen te bellen. Oh, toen zij de volgende ochtend op school kwam, voelde ik me afschuwelijk. Haar ouders begrepen het wel, dat hun dochter zou blijven zitten zat er al heel lang aan te komen. Maar toch. Ik schaam me er nu nog voor.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Ik ben eigenlijk heel verlegen. In de loop der jaren is het wel wat veranderd, maar van origine ben ik ontzettend verlegen. Nog steeds moet ik me echt op mijn gemak voelen voor ik mijn ziel en zaligheid op tafel leg. Maar als ik me dan op mijn gemak voel, ben ik een open boek.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Alleen ga je sneller, maar samen kom je verder.