Rob Veeger: ‘Chef-kok werd ik niet, maar dat is ook niet erg’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen. Dit keer maak je kennis met Rob Veeger, operationeel directeur van de horeca-activiteiten van de Van den Tweel Groep. Hieronder vallen Golden Tulip Ampt van Nijkerk, Royal Tulip Heerlickheijd van Ermelo, Het Forum, Hart van Holland, De Loods en Mariënhof.

Wie is Rob Veeger?
Rob Veeger is van mei 1961, getrouwd, geen kinderen. Een Groninger, maar nu woonachtig in Hattem.

Wat is typisch ‘Rob Veeger’?
Ik ben direct, duidelijk en nuchter; een echte noorderling dus. ‘What you see is what you get’ zeggen mensen ook wel over mij en dat klopt wel. Verder ben ik veeleisend, zowel voor mezelf als voor mijn medewerkers. Ik vind het belangrijk dat mensen het onderste uit de kan halen en er alles aan doen om de gast perfect te verzorgen. Wat dat betreft houd ik ook van de klassieke normen en waarden; respect voor de gast hoort daarbij, maar ook iets simpels als het peper en zout van tafel halen voor je het dessert uitserveert.

Beroep en bedrijf?
Ik ben operationeel directeur van de horecabedrijven van de Van den Tweel Groep en rapporteer rechtstreeks aan de heer Van den Tweel. In feite heb ik de dagelijkse leiding over de locaties. Mijn standplaats is Nijkerk. Zowel de Mariënhof als de Heerlickheijd heeft een eigen general manager en hier in Nijkerk hebben we ook nog een residential manager. Door op deze manier te werken, heb ik voldoende tijd om aandacht te geven aan de verschillende locaties. Onze organisatie is heel plat ingericht, dus de lijnen zijn kort, dat werkt erg prettig.

Waarom deze branche?
Nou, dat is nogal een bijzonder verhaal. Na mijn middelbare school ging ik naar de marineluchtvaartdienst; ik wilde vlieger worden, dat was echt mijn droom. Maar de werkelijkheid was anders. De opleiding was nogal klassikaal ingericht en daar voelde ik me niet in thuis. Ik heb toen de overstap naar de Hogere Hotelschool gemaakt, met in mijn achterhoofd mijn tweede sluimerende droom: chef-kok worden. Chef-kok werd ik niet, maar dat is ook niet erg. Ik voel me zeer thuis in de hospitalitybranche.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
In de jaren tachtig werkte ik als food&beveragemanager bij het Rijnhotel in Rotterdam en DAF deed de introductie van een nieuwe truck bij ons. Een meerdaags evenement, met gasten vanuit heel Europa. Het was mijn eerste grote evenement en ik ben bij iedere seconde betrokken geweest. Ik vond het fantastisch.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
De laatste SAIL Amsterdam, een paar jaar geleden. We zaten op een boot en gingen vanuit het centrum naar het IJ. Het was ontzettend druk op het water: sloepjes, Lemster aken, er vaarde echt van alles kriskras door elkaar heen. De dag werd afgesloten met een groot vuurwerk, prachtig. Het was misschien niet heel spectaculair, maar die sfeer vergeet ik nooit meer. Heel mooi om mee te maken.

Wat inspireert jou?
Mijn team, omdat het zo goed draait. Ik kan echt genieten van een goed functionerend team, met mensen die hun eigen inbreng etaleren en groeien in de ruimte die ze krijgen. Dat leidt ook weer tot mooie reacties van de gasten. Wat mij betreft maakt dat de cirkel rond.

Waar droom je nog van?
Dat onze branche weer opbloeit, want we vechten er momenteel ontzettend hard voor. Dus ja, een gezonde markt en een gezonde branche, daar droom ik van. We zijn nu eigenlijk te voorzichtig, en ik hoop dat dat sentiment verdwijnt.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Vijf jaar, dat is zo’n termijn waar je tegenwoordig bijna niet meer naar durft te kijken. Ik ga er wel vanuit dat de crisis tegen die tijd achter de rug is, hoewel ik tegelijkertijd denk dat de tijden van weleer niet meer terugkomen. Verder verwacht ik dat we nóg meer moeten doen voor de loyaliteit van de klant, omdat de dynamiek van de zapcultuur alleen maar sterker wordt. De basiselementen zullen echter overeind blijven, dus bed en bad – zoals wij dat noemen – moeten ook over vijf jaar perfect in orde zijn.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat doe je die dag?
Mijn eerste gedachte is dan: wat is er mis met mijn eigen schoenen? Dat is misschien toch mijn Groningse inslag, of niet? Maar als ik wat langer nadenk, zou ik wel een dagje in de schoenen van jazzdrummer Maarten Kruijswijk willen staan. Ik zag hem onlangs weer tijdens een boogiewoogiefestival en het is zo mooi wat die man kan. Die vaardigheid op zo’n hoog niveau, daar ben ik echt jaloers op.

Wat was je grootste blunder?
Ooit moest ik de catering in de grotten van Maastricht verzorgen. Er moest veel materiaal de grotten in en ik reed het busje. Om naar binnen te rijden moest ik een steile helling af. Dat ging prima, maar terug werd het een ander verhaal. Keren was onmogelijk, dus ik moest achteruit die helling weer op. Omdat ik bang was dat ik die helling nooit zou halen, gaf ik een flinke dot gas. Maarja, het busje was inmiddels leeg en stond dus hoger op de wielen… Nou, ik kan je vertellen: zo’n grot is net een blikopener! Mijn baas was woest, maar gelukkig kon de bus nog wel worden gerepareerd.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Dat ik heel graag chef-kok was geworden. Ik houd echt van dat ambacht en kan enorm genieten van hun werk en hun liefde voor hun vak. Sowieso vind ik dat eten altijd een feestje moet zijn, ook als het een heel eenvoudige maaltijd is. Pas wanneer je goed voor jezelf zorgt, kun je ook goed voor je gasten zorgen.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Zorg ervoor dat je sterke mensen om je heen verzamelt. Een goed team waarin mensen elkaar aanvullen en tegengas durven te geven, maakt je bedrijf sterker.