Pieter Schure: ‘Het vak wordt inhoudelijk gezien nog vaak onderschat’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen. Dit keer maak je kennis met Pieter Schure van PINO.

Wie is Pieter Schure?
Ik ben van 1973, getrouwd en samen hebben we twee zoontjes. De tweede is afgelopen juli geboren.

Wat is typisch ‘Pieter Schure’?
Ik geniet erg van het leven, vooral van de kleine dingen. Lekker eten en drinken, de zon, een terrasje, naar mijn kinderen kijken – van dat soort dingen geniet ik enorm.

Beroep en bedrijf?
PINO bestaat al veertien jaar en Jeroen Coers en ik zijn het samen gestart. Inmiddels hebben we behoorlijk uitgebouwd: we hebben een derde partner, Tessy Miltenburg, plus een ontzettend leuk team. Bij ons doet iedereen alles, we zijn allemaal projectmanager van onze eigen projecten, maar we ruimen ook allemaal de tafel af en halen de post op. Het is geen rolverdeling uit het managementboek, maar het werkt voor ons heel goed. De projectaanvragen verdelen we en we werken veel samen aan concepten. We voeren sowieso veel overleg; we vinden het belangrijk dat iedereen goed op de hoogte is van wat er loopt. Daarmee garanderen we continuïteit en we creëren er betrokkenheid mee. Plus dat het natuurlijk prettig is voor de klant: als hij belt, is er altijd iemand die op de hoogte is van de aandachtspunten van het evenement.

Waarom deze branche?
Jeroen en ik hebben allebei de Hogere Hotelschool in Maastricht gedaan en daar organiseerden we al evenementen voor de studentenvereniging. Toen hebben we ook bedacht dat we samen een bureau wilden oprichten. Wat mij persoonlijk vooral aantrok in deze branche – en wat ik nog steeds leuk vind – is de projectmatige manier van werken. Er zit steeds weer een begin en een eind aan en daartussen heb je met een enorme veelheid aan aspecten te maken. Daarnaast vind ik het creatieve element leuk: daarmee geef je vorm aan de inhoud en zorg je ervoor dat je het doel van het evenement bereikt. Verder hebben we in dit vak over het algemeen met blije mensen te maken, we proberen toch een glimlach te creëren. Dat is natuurlijk altijd leuk.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
In de loop van de afgelopen veertien jaar zijn er zoveel bijzondere dingen voorbijgekomen. Maar er zijn er twee die eruit springen. Ten eerste het 75-jarig jubileum van de Afsluitdijk. Dat was logistiek gezien een enorme uitdaging omdat we een tent op de Afsluitdijk moesten neerzetten. Er werd zelfs een rijstrook voor afgesloten! Zo’n vijf kilometer voor de Afsluitdijk stonden er van die knipperende borden dat de automobilisten een baan in moesten schuiven; vanwege een evenement dat wij organiseerden! Ja, dat vond ik wel gaaf. Het was echter ook een evenement dat juist vanwege die wegafsluiting niet te lang mocht duren, dus de tijdsdruk lag hoog. Verder kwam Willem-Alexander op bezoek, dus we hadden te maken met bijzondere protocollen. Er was bovendien veel media-aandacht; ook iets waar je echt rekening mee moet houden. Dit evenement bracht zodoende veel verschillende facetten en beperkingen samen en het is gaaf als je dan toch iets neerzet wat beklijft.
Een ander evenement dat me echt bijblijft, is een interne meeting van Ahold. Een vijfdaagse managementbijeenkomst boordevol presentaties. Het bijzondere was dat die presentaties soms nog tijdens de voordracht werden gewijzigd, dus dat was ontzettend hectisch. Wij dachten ter plekke met de teams van Ahold mee over de manieren waarop zij die inhoud zo goed mogelijk voor het voetlicht konden brengen. Dan werk je echt sámen met je opdrachtgever; daar houd ik van.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
Ook dat zijn er twee. Het feestje vanwege het tienjarig bestaan van PINO; een borrel met veel bier en bitterballen en familie en vrienden. Dat was echt leuk.
Het andere evenement is mijn huwelijk, omdat alles op die dag klopte. De gasten hadden de nodige verwachtingen, omdat ik ‘erop zit’, snap je? Jeroen heeft alles geregeld en het was top. Professioneel, maar tegelijkertijd wel met de intimiteit van een privéfeestje.

Wat inspireert jou?
Dat is heel wisselend. Dat kan de zon zijn, of muziek – van klassiek tot dance tot Nederlandstalig. En ik vind sprekers vaak inspirerend; ondernemers met mooie verhalen en goede metaforen. Een voorbeeld? Marc Schröder, die samen met Michiel Muller Tango en RouteMobiel heeft opgericht. Ik houd van mensen die zaken echt in beweging brengen en daarbij ook op hun bek durven gaan. Wat dat betreft vind ik het jammer dat zoveel mensen vooral bezig zijn met het mogelijke moment waarop ze verantwoording moeten afleggen. Door die houding creëer je slechts stilstand!

Waar droom je nog van?
Eigenlijk heb ik geen grote dromen; mijn dagelijkse motivatie is dat ik gewoon een leuk leven wil hebben. Daar werk ik hard voor. Een leuk leven bestaat wat mij betreft uit niet te veel zeuren en ervoor zorgen dát je een leuk leven hebt – natuurlijk voor zover je persoonlijke omstandigheden zich daartoe lenen. In wezen vind ik dat je de regie altijd zelf in handen hebt, wat er ook gebeurt.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Er gaat nog heel veel gebeuren, denk ik. Veel bedrijven hebben het zwaar zonder dat wij het weten. Ik hoop vooral dat er meer aandacht komt voor de relatie tussen opdrachtgever en bureau. De economische omstandigheden hollen die relaties uit, omdat de nadruk op prijs ligt. Aanbestedingsprocedures spelen hier overigens ook een rol in.
Onze branche moet in ieder geval hard blijven werken voor zijn legitimatie, we moeten laten zien hoeveel wij voor bedrijven en eventmanagers kunnen betekenen. Het vak wordt inhoudelijk gezien nog vaak onderschat. Je ziet nu dat communicatiebureaus op de stoel van het evenementenbureau gaan zitten. Die bureaus zijn communicatietechnisch gezien sterk en denken dat ze het organisatorische er ook wel even bij kunnen doen. Veel mensen vergissen zich in wat daar werkelijk bij komt kijken. Als branche moeten wij ons daar meer bewust van zijn, plus dat we meer op de inhoud moeten inzetten.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat doe je die dag?
Een dagje in de schoenen van de jongens van Van Bommel, omdat ze zulke mooie schoenen maken. Nee hoor, zonder gekheid: ik ben blij met wie ik ben en hoe mijn leven eruit ziet, dus ik heb geen behoefte aan een dagje in andermans schoenen.

Wat was je grootste blunder?
Ik moest een keer een award uitreiken, maar vlak voor ik op moest, was ik die award kwijt. Ik had dat ding op een logische plek neergezet, tenminste, dat dacht ik. Ik heb echt het hele pand doorgerend, op zoek naar de award. Uiteindelijk vond ik ‘m net op tijd, maar het gevolg was wel dat ik bezweet en buiten adem het podium op kwam rennen. De zaal zal wel gedacht hebben, wat ziet die jongen er verhit uit!

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Ik heb mijn motorrijbewijs, maar ik rijd nooit omdat ik het eigenlijk veel te gevaarlijk vind.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Laatst hoorde ik mooie uitspraak: Love it, change it or leave it. Daar heb ik niets aan toe te voegen.