Peter Laarakker: ‘een evenement hoeft niet groots en spectaculair te zijn om je te raken.’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen. Dit keer maak je kennis met Peter Laarakker, oprichter en eigenaar van Visual Photo Design.

Wie is Peter Laarakker
Ik ben van 1956, gehuwd, geen kinderen en ook geen huisdieren. Ik houd wel van dieren, maar nee, liever niet in huis. Bovendien proberen mijn vrouw en ik een maand per jaar te reizen en dan zijn huisdieren ook niet zo handig.

Wat is typisch ‘Peter Laarakker’?
Een lastige vraag, dus ik heb het ook maar even aan mijn vrouw gevraagd. Ik ben een allemansvriend en wil en kan me goed inleven in wat de klant wil. Verder zie ik alles, er ontgaat me bijna niets en dat is een handige eigenschap voor een fotograaf. Verder is flexibiliteit ook wel typisch Peter.

Beroep en bedrijf?
Ik ben fotograaf en ondernemer en werk sinds 1984 zelfstandig. Daarvoor heb ik ongeveer drie jaar als amanuensis op een school gewerkt, maar daar werd ik niet gelukkig van. Fotografie heeft me altijd geboeid, maar ik kom uit een degelijk gezin dat ‘een echt vak leren’ heel belangrijk vond. Zodoende werd ik dus ecologisch analist. De fotografie bleek echter trekken en vrij snel nadat ik op die school ging werken, ben ik fotografie gaan studeren. Thuis vonden ze het niks; ik had toch een mooie baan met zekerheid? Later zijn ze bijgedraaid hoor, werden ze trots op mijn keuzes en mijn werk.

Waarom deze branche?
Ik fotografeer ook buiten de evenementenbranche, maar ik vind deze branche wel ontzettend leuk. Tijdens een evenement voel je de spanning: de tijd om de prestatie neer te zetten, is maar kort en het kan niet over. Dat geeft een bijzondere sfeer waar ik me prettig bij voel. Verder heb ik tijdens evenementen meestal met vrolijke mensen te maken, dat is natuurlijk ook leuk.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
Dat zijn er eigenlijk drie. Ten eerste de Vierdaagse van Nijmegen, daar heb ik veel voor gewerkt. Dat evenement is zo ontzettend groot en de uitdaging is natuurlijk om op het juiste moment op de juiste plaats te zijn. Ten tweede een evenement van CSM, waarbij ik vanuit een helikopter moest fotograferen. Ook bijzonder, want vanuit de heli werd er voor de juiste beelden ook met de grond gecommuniceerd. Het derde evenement was van Koninklijke Wagenborg. Dat evenement raakte me in al zijn spektakel en grootsheid. Tegelijkertijd vind ik dat een evenement niet per se groots en spectaculair hoeft te zijn om je te raken. Een simpele opbouw is vaak ontzettend mooi in al zijn eenvoud.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
In Ethiopië heb ik het Timkat Festival bijgewoond, een festival waarbij tienduizenden gelovigen samenkomen. De gelovigen maakten een soort pelgrimage en de volgende ochtend werd water gewijd waarna ook de aanwezigen werden gewijd. Het was een oorspronkelijk en heel kleurrijk festival en vooral die oorspronkelijkheid raakte me.

Wat inspireert jou?
Mensen in al hun eenvoud en eerlijkheid. Wat dat betreft doe ik tijdens onze reizen veel inspiratie op. Niet dat ik die inspiratie letterlijk toepas in bijvoorbeeld het fotograferen van evenementen, maar ik denk dat ik er onbewust wel gebruik van maak.

Waar droom je nog van?
Momenteel werk ik aan een nieuw concept voor de evenementenbranche. Ik wil er nog niet te veel over kwijt, maar ik zou het mooi vinden als het een succes wordt.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Ik denk dat de specialisten zullen blijven bestaan, de ondernemers die echt iets toevoegen. Naar mijn idee geldt dat zowel voor fotografie als voor de rest van de branche.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat doe je die dag?
Ik stap in de schoenen van fotograaf Erwin Olaf. Hij creëert in alle rust en zijn foto’s zijn geen foto’s, maar echte verhalen. In het Nieuwe De La Mar hangt een serie van hem, daar kan ik uren naar kijken. Hij heeft een eigen stijl en alle details kloppen. Het lijkt me bijzonder inspirerend om voor één dag te werken zoals hij werkt.

Wat was je grootste blunder?
Zo’n twintig jaar geleden moest ik een reportage doen in Parijs. Ik had me goed voorbereid: alle spullen al van tevoren klaargelegd en mijn Hasselblad-camera in de lader gezet zodat ik er in Parijs direct mee aan de slag kon. Helaas… in Parijs kwam ik erachter dat mijn Hasselblad nog steeds in de lader stond – thuis! Gelukkig had ik nog een reservecamera bij me, dus de reportage is wel gelukt.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Dat ik een redelijke kok ben. Heerlijk: naar de Hanos, ingrediënten shoppen en daar thuis mee aan de slag. Ik lees ook veel kookboeken, maar ik kook er nooit uit; ik combineer liever zelf. Net als met fotografie vind ik het leuk om iets te creëren waar anderen van genieten.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Hoe moeilijk soms ook: we moeten vooral onszelf blijven en niet onder de prijs gaan werken, want daarmee maken we de markt kapot.