Henk Jan van Harten: ‘Durf je nek uit te steken, daar word je nooit slechter van’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen. Dit keer maak je kennis met Henk Jan van Harten van bureauvanharten.

Wie is Henk Jan van Harten?
Ik ben geboren in 1964, ben getrouwd, heb twee kinderen en twee katten. Geboren en getogen in Zwolle, gestudeerd in Nijmegen, en thuis in Amsterdam; daar woon en werk ik. Toen ik voor het eerst in Amsterdam kwam, voelde het werkelijk alsof ik thuis kwam. Dat is nog steeds zo, ja. Kunst, cultuur, fijne restaurantjes, het is hier allemaal. Voor mij is Amsterdam het gezelligste dorp van Nederland.

Wat is typisch ‘Henk Jan van Harten’?
Altijd in beweging zijn. Nieuwe projecten, nieuwe concepten, met klanten aan het werk zijn. Vooruit, achteruit, linksom of rechtsom; er gebeurt altijd wel iets. Thuis is er ook altijd beweging ja, maar dat kan ook haast niet anders met kleine kinderen. Wat ook echt bij mij hoort, is mijn empathisch vermogen. Ik voel heel snel aan of er iets speelt en ik vertrouw ook echt op dat gevoel. Intuïtie vind ik heel belangrijk.

Beroep en bedrijf?
Bureauvanharten iseen bureau dat concepten bedenkt waarvan de mensen zeggen: ‘Ja, daar maken wij tijd voor vrij, daar wil ik graag naartoe.’ We begrijpen goed wat er bij onze opdrachtgevers gebeurt en we zijn sterk in conceptueel denken. In 2009 hebben we broadcastyourbusiness in de markt gezet, een mediaconcept waarmee we de boodschap met bewegende beelden kracht bijzetten. Dat doen we zowel online als tijdens het evenement zelf. Omdat de synergie zo sterk is, wordt de beleving alleen maar intenser. Het bureau bestaat inmiddels alweer negentien jaar en voor sommige van onze opdrachtgevers werken we al sinds het prille begin. De gunfactor speelt daarbij een rol, en wij weten blijkbaar hoe we opdrachtgevers aan ons moeten binden. Ik denk dat dat ook komt door onze transparante manier van werken. Als er een keer iets niet helemaal goed is gegaan, neem ik die opdrachtgever meteen mee uit eten, om de zaken uit te spreken. Uiteindelijk versterkt dat de band, is mijn ervaring. Openheid en eerlijkheid zijn essentieel.

Waarom deze branche?
Vroeger organiseerde ik al sportwedstrijdjes voor mijn vriendjes, dus dat organiseren zat er al vroeg in. Toch heb ik nog wel een omweg gemaakt, via een studie communicatiewetenschappen en schrijven en acteren voor televisie. Op een gegeven vroeg een studievriend mij hem te helpen bij de organisatie van een milieucongres. Hij wilde dat het echt een leuk congres zou worden en hij dacht: ‘Ach, Henk Jan zit in het entertainment, die weet vast wel iets leuks.’ Zodoende ben ik er langzaam maar zeker in gerold, ja.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
Productioneel gezien vond ik het wintersportdorp dat we in 2002 in de Efteling tijdens de Winterspelen hebben gebouwd, heel mooi. Alles was er: een ijsbaan, een bobsleestart, een skihelling, het entertainment. Op een totaal andere manier mooi was Kunst op Tafel, dat we onlangs in het Stedelijk Museum in Amsterdam deden. Een rondleiding en na afloop een diner, maar wel een bijzonder diner. De chef-kok had zich laten inspireren door de schilderijen die tijdens de rondleiding aan bod waren gekomen. Per gang een schilderij, ja. Ik overweeg hier ook een kookboek van te maken. Niet in opdracht, maar gewoon omdat ik het zo leuk vind.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
Ik kwam in de jaren ’80 naar Amsterdam en toen ging ik ook wel eens naar de Roxy. Dat was puur entertainment, puur theater, pure beleving. En terwijl ik echt geen clubmens ben, ging ik als vanzelf mee in die beleving, daar voelde ik voor het eerst dat je mensen altijd moet verrassen en entertainen. Ik wist dat al wel, maar toen voelde ik het ook.

Wat inspireert jou?
Mensen die ergens helemaal voor gaan vind ik inspirerend. Het maakt me daarbij niet uit waar ze voor gaan, dat kan echt van alles zijn: sport, cultuur, muziek, film.

Waar droom je nog van?
In de tijd die ik over heb, schrijf ik toneel. Ik zou het fantastisch vinden als mijn stuk op een dag op de planken zou staan. In de zaal zitten en naar mijn eigen stuk kijken, dat zou ik echt mooi vinden.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Eigenlijk hoop ik vooral dat er meer synergie en samenwerking ontstaat. Veel opdrachtgevers werken nog met verschillende bureaus: een marketingbureau, een reclamebureau, een evenementenbureau. En die bureaus weten onderling vaak niet wat ze voor die opdrachtgever doen en hoe ze elkaars werk kunnen versterken. Verder denk ik dat veel communicatieafdelingen nog te traditioneel zijn ingericht, daar gaat ook nog wel iets veranderen. Meer samenwerken, meer afstemming op het gedrag van de doelgroep, meer sociale media.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat wil je die dag leren?
Ik zou graag een dag in het hoofd van Magnus Carlsen willen doorbrengen. Hij is nog maar 22 jaar, maar wel wereldkampioen schaken. Een briljante geest, ik ben heel benieuwd welke lijntjes er in zijn hoofd worden gelegd. Daarbij is het iemand die ergens helemaal voor is gegaan.

Wat was je grootste blunder?
Een blunder zou ik het niet willen noemen, eerder een leermoment. Ik maakte deel uit van een samenwerkingsverband, maar mijn gevoel daarover was niet goed. Toch ging ik erin mee, omdat ik dacht dat ik dat clubje nodig had. Uiteindelijk pakte het niet goed uit en dat heeft me ontzettend veel stress opgeleverd. Ik had mijn gevoel genegeerd en dat was echt een leermoment.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Waarschijnlijk weet bijna niemand dat ik toneel schrijf. De combinatie van het extraverte van organiseren en het introverte van schrijven werkt goed voor mij.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Wees open. Daan Roosegaarde zei eerder dit jaar in Zomergasten dat delen het nieuwe hebben is, en ik ben het daar helemaal mee eens. In onze branche is het veel buitenkant: met iedereen gaat het altijd goed, ook al is het crisis. Blabla vind ik niet inspirerend, inspirerend wordt het pas als iemand je bijvoorbeeld vertelt dat hij ook flamingo speelt. Dan wordt het interessant, dan ontstaat er contact. Dus wees open, ja. En durf je nek uit te steken, daar word je nooit slechter van. Het wordt nooit wat je van tevoren dacht, maar juist die weg om daar achter te komen, is zo interessant.