Carla de Groot: Dat was een ‘jongensdroom’ die uitkwam

Wie zijn je branchegenoten? Waar halen ze hun inspiratie vandaan en wat is hun droom? Waarom hebben ze voor deze branche gekozen en hoe zien ze de toekomst ervan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen! Dit keer maak je kennis met Carla de Groot van Olympisch Stadion Amsterdam.

‘De leuke gesprekken die je hebt met mensen die hier voor het eerst komen,
inspireren mij enorm…’

Wie is Carla de Groot?
Ik ben 52 jaar, getrouwd, woon in Amsterdam en heb 3 studerende/werkende kinderen, een zoon van 25 en een tweeling (zoon en dochter) van 20. Ik ben geen Amsterdammer, maar voel me wel Amsterdammer.

Wat is typisch ‘Carla de Groot’?
In mijn werk ben ik een doorzetter, ik hou van uitdagingen, ben kritisch, ook op mijn eigen werk, ik streef naar een zekere perfectie. Daarnaast ben ik een teamspeler en een sociale collega.

Beroep en bedrijf?
Ik werk voor de Stichting Exploitatie Olympisch Stadion Amsterdam dat het sport- en evenementendeel exploiteert (De andere eigenaar van het Olympisch stadion gaat over de verhuur van bedrijfsruimten). Het Olympisch Stadion is, zoals veel mensen ten onrechte denken, geen overheidsgebouw. Dat is al zo sinds de oprichting in 1928. Als fulltime hoofd bedrijfsvoering en evenementen ben ik verantwoordelijk voor de programmering en voor de algehele organisatie & financiën die bijdragen aan de instandhouding van het Olympisch Stadion. De stichting is een kleine organisatie met een basis van 7 mensen. Tijdens grote evenementen breidt dat aantal uit.

Waarom deze branche?
Eind jaren 90 werd het stadion gerenoveerd en in 2000 heropend als sport- én evenementenlocatie. Ik werkte destijds bij een schildersbedrijf dat tevens sponsor was in de wielersport. Voor hen organiseerde ik een internationale wielerwedstrijd, toen ik door de toenmalig directeur van Topsport Amsterdam werd gevraagd voor deze functie. Officieel ben ik afgestudeerd pedagoog, maar daarna heb ik nog een postacademische opleiding bedrijfskunde gedaan. Je kunt dus stellen dat ik hier echt ben ingerold.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
De Coolste baan van Nederland 2014, dat onder grote druk en in relatief korte tijd in het Olympisch Stadion georganiseerd werd. Het evenement dat plaatsvond in dit mooie oude stadion met zijn historische waarde en uitstraling, gelinkt aan de Winterspelen van dat jaar. De Olympische vlam die werd ontstoken wanneer er een medaille werd gewonnen… Die samenkomst van elementen, dat vond ik heel bijzonder. Het was bovendien een succesvol evenement waar veel mensen op afkwamen. En waarvoor vooral ook vanuit de branche veel waardering was; de schaatssport is echt op een vernieuwende manier neergezet. Dat gaf ook onze locatie een boost.
Een ander mooi evenement dat me is bijgebleven is de eerste internationale wielerwedstrijd die ik organiseerde, die ook nog eens live gecoverd werd door de NOS. Dat was toch ook een ‘jongensdroom’ die uitkwam.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
Het concert Leonard Cohen. Zo’n wereldster die in mijn eigen stadion komt optreden! Al op de middelbare school was ik fan van hem, ik heb zijn platen grijsgedraaid. Het Olympisch stadion als decor voor dit soort evenementen is van een enorm toegevoegde waarde. Het draagt echt bij aan het evenement.

Wat inspireert jou?
Het soort producties, waarin je op zoek gaat naar de meerwaarde van het gebouw, in mijn geval het Olympisch Stadion. ‘Picknick at the Olympic’ bijvoorbeeld, dat hier plaatsvond op de grasmat, is bij uitstek geschikt op een locatie als deze. Dat het stadion een bijzondere sfeer heeft, merk je ook aan de bezoekers. Veel mensen die hier binnenkomen roepen: ‘Ooooh, er hangt hier iets…’ De leuke gesprekken die je hebt met mensen die hier voor het eerst komen, inspireren mij enorm.

Waar droom je nog van?
Van een programmeringsbudget om producties langer te kunnen ondersteunen, zowel eigen producties als die van anderen. Sommige producties hebben tijd nodig om te groeien. Onze stichting heeft als doel het in stand houden van het gebouw en heeft helaas niet de financiële middelen om dergelijke producties financieel te ondersteunen.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
Het duurzamer organiseren zet zich voort. Op productieniveau zie je dat in bijvoorbeeld afvalverwerking en energiegebruik. In de evenementenwereld denk ik dat er nog meer aandacht wordt besteed aan beleving. Dat men denkt: ‘dat heb ik gemist, daar wil ik de volgende keer bij zijn’. Mensen moeten het gevoel krijgen speciaal te zijn en dus moet onze branche steeds creatiever en onderscheidend organiseren om te zorgen dat mensen er live bij willen zijn en niet kiezen voor live streaming of aftermovies.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat wil je die dag leren?
Ik zou het graag om willen draaien: dat iemand uit de branche een week mijn werk komt doen en dan met een totaal frisse blik feedback geeft op basis van zijn/haar ervaring. In de branche zijn er heel veel mensen die daarvoor in aanmerking zouden kunnen komen.

Wat was je grootste blunder?
Toen ik hier nog niet zo lang werkte, stond er een man aan de poort die gebruik wilde maken van de atletiekbaan. Ik vertelde hem dat dit alleen kon als je lid bent of de baan huurt en vroeg of hij een kaart had. Dat had hij niet. Ik heb hem weggestuurd. Later bleek het Kim Collins te zijn, wereldkampioen atletiek 100 meter. Zijn manager belde me kort daarna. Kim Collins is hier daarna nog talloze keren geweest en gelukkig is dat gewoon goed gekomen, maar ik voelde me een ontzettende sufferd.

Hekel aan…
Aan één ding. Liegen.

Dol op…
Grote uitdagingen en last minute producties die bijna onmogelijk lijken om te realiseren, toch voor elkaar te krijgen met een klein team.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Dat ik een heel weekend lang naar series kan kijken als Borgen, The Killing of The Brigde.

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Zonder in platitudes te vervallen zou ik een wijsheid willen delen die ik heb geleerd van de Nederlands directeur van het Okura Hotel: ‘Kwaliteit is een race zonder finish’. Dat blijf ik mezelf graag voorhouden. Het past bovendien bij het sportieve karakter het Olympisch Stadion.