Brian Schoonderbeek: ‘We weten niet eens meer hoe kaas wordt gemaakt’

Waar halen je branchegenoten hun inspiratie vandaan? Wat is hun droom? En in wiens schoenen zouden ze graag een dagje willen staan? In Event Personality leer je je branchegenoten pas echt kennen. Dit keer maak je kennis met Brian Schoonderbeek van Catering Lokaal.

Wie is Brian Schoonderbeek?
Ik ben geboren op 10 november 1970, getrouwd met Mandy en we hebben twee zoons: Joël van elf en Dajo van negen. Verder hebben we nog twee katten en een konijn.

Wat is typisch ‘Brian Schoonderbeek’?
Ik ben erg gedreven en wil altijd het beste uit mezelf én anderen halen. Ik ben niet snel tevreden en kan ontzettend balen van een klein detail dat net niet goed ging – ook al ging al het overige perfect. Vroeger was dat trouwens nog erger, ik merk dat ik steeds meer kan genieten. Verder ben ik best eigenwijs, maar tegelijkertijd lukt het me ook makkelijk om een gevoel van vertrouwen te creëren, bijvoorbeeld bij opdrachtgevers. Daarin zit ‘m ook de kick: vertrouwen wekken en dat vertrouwen vervolgens samen met een groep goede mensen waarmaken.

Beroep en bedrijf?
Samen met Alex Bontenbal heb ik vorig jaar Catering Lokaal opgericht. Wij zijn een landelijk opererend cateringbedrijf dat de culinaire invulling van evenementen verzorgt. Dat doen we samen met lokale ondernemers. Catering 2.0 noem ik het wel eens, en dat is het in feite ook. Als ik het in een paar kernwoorden moet samenvatten, kom ik uit op ambacht, kwaliteit, lokale producten, authenticiteit, talk of the town, free publicity en ontzettend veel oprecht enthousiasme – zowel bij de lokale ondernemers als bij de opdrachtgevers en hun gasten. Tegelijkertijd – en minstens zo belangrijk – stimuleert Catering Lokaal de lokale economie. Als ik een nieuwe fiets koop, doe ik dat ook bij de fietsenmaker in mijn eigen dorp.

Het idee voor Catering Lokaal is eigenlijk via twee verschillende paden ontstaan. De laatste tien jaar werkte ik bij DeFabrique en heb daar prachtige producties neergezet. Wat me echter wel opviel, was dat de catering steeds meer een sluitpost werd; het echte ambacht was daar vaak de dupe van. Dat moest toch anders kunnen, dacht ik steeds vaker. Het tweede pad is een jeugdherinnering. Ik mocht als jongetje vaak met mijn moeder mee boodschappen doen en zodoende kwamen we ook altijd bij kaasboer Kees terecht. Na het afrekenen sneed hij met die grote klauwen – sorry, ik heb er geen ander woord voor – van hem een stukje kaas voor mij af. Daarna kwam die arm over de toonbank, met dat stukje kaas. Dat was elke keer weer een belevenis, en natuurlijk nog lekker ook. Tegenwoordig ligt de kaas vacuüm verpakt in de koeling van de supermarkt en weten we niet eens meer hoe het wordt gemaakt.

Uit die twee ervaringen is Catering Lokaal ontstaan. Wij willen echt iets delen met onze opdrachtgevers en hun gasten. Wij laten ze in feite kennis maken met de ondernemers achter hun eten en ze ervaren de passie die die lokale ondernemers hebben voor hun producten. Dat is heel iets anders dan de trailer die een paar uur voor aanvang van het evenement naar binnen komt rijden.

Waarom deze branche?
Toen ik zeventien was, zei een ober eens tegen mij dat horeca een echte roeping was. Ik dacht: wat kletst die man nou? Ik was zeventien en parttimer; wist ik veel! Vijfentwintig jaar later begrijp ik precies wat die beste man toen bedoelde: het mensen naar de zin maken is wat mij betreft het mooiste wat er is.

Mooiste evenement waaraan je hebt meegewerkt?
Dat vind ik een lastige vraag, want ik heb er inmiddels al zo’n vierduizend gedraaid. Toch zijn er twee die eruit springen. In 2004 kwam het bedrijf BeValue naar DeFabrique en dat evenement deed ik samen met Constant Geerling, Marc van Leare en Arjan van Dijk. Vier eigenwijze mannen dus. Wat ik echter nooit zal vergeten, was de enorme energie die we met zijn vieren genereerden. Er was veel onderling respect en we maakten elkaar echt beter en sterker. Dat was een gaaf gevoel en ook de gasten kregen dat mee. Ik wist al dat je samen sterker bent, en dit was het zoveelste bewijs.
Een ander evenement was het honderdjarig bestaan van Bouwbedrijf Van Wijnen, ook in DeFabrique. Dat deden we samen met N-Sign en ook die samenwerking leverde vuurwerk op. Een geweldige productie, een prachtige inrichting en echt teamwork. Ja, mooi.

Mooiste evenement dat je hebt bijgewoond?
Toen mijn vrouw Mandy zwanger was van onze oudste, gingen we naar het concert van U2 in de Gelredome. We waren ontzettend blij met de zwangerschap en samen hebben we glunderend naar de beste band ooit gekeken. Het bijzondere is dat Joël ook gek is op U2. Toen hij klein was, werd hij er zelfs helemaal rustig van. Net of hij toch iets van dat concert heeft meegekregen.

Wat inspireert jou?
Mensen die hun leven met passie, plezier en energie invullen, het heft in eigen hand nemen en risico’s durven nemen.

Waar droom je nog van?
Ik hoop dat CateringLokaal uitgroeit tot een mooi en gezond bedrijf met een vaste plek in de markt. In het verlengde daarvan droom ik ervan dat steeds meer mensen zien dat er zoveel gepassioneerde ondernemers zijn die hun ziel en zaligheid in lokale producten leggen. Ik vind het zó mooi om met deze mensen samen te werken en ze een stukje extra omzet te bezorgen. Maar vooral de energie en de passie van de mensen – hoe meer mensen zich daar bewust van worden, hoe beter.

Hoe ziet de branche er over vijf jaar uit?
De branche wordt steeds transparanter en steeds meer bedrijven willen hun zaken zelf regelen. Voor de bureaus wordt het steeds lastiger om het onderscheid te maken, denk ik. Wat dat betreft zie ik dat Catering Lokaal ook een toegevoegde waarde heeft. Verder wordt samen werken steeds belangrijker. Zelf geloof ik daar heilig in. Samen iets moois neerzetten is inspirerend: je leert ervan en je maakt elkaar sterker. Heel cliché, maar toch: als je niet kunt delen, kun je ook niet vermenigvuldigen.

Stel: je mag een dag in iemands schoenen staan… Wie kies je en wat doe je die dag?
Ik zou heel graag een dagje het achtuurjournaal willen samenstellen en presenteren. Niet omdat ik zo graag met mijn gezicht op de tv wil, maar omdat ik zo gek word van al dat negatieve nieuws. Ik kijk nog maar zelden naar het journaal, omdat het me triest maakt. Alles draait om macht, de wereld wordt steeds harder; afschuwelijk. Mijn journaal vul ik dus met louter positief nieuws, want er gebeuren meer dan genoeg mooie dingen.

Wat was je grootste blunder?
Ooit werkte ik samen met een team op kasteel Hoge Vuursche – dagen van veertien uur waren bepaald geen uitzondering. Terwijl we bezig waren met de ombouw van een zaal, ging ik op een kar staan en vroeg of iemand me een zetje wilde geven. Uiteindelijk heb ik het halve kasteel gezien en eindigde mijn tochtje in een zaal vol dinerende bruiloftsgasten. Al die mensen draaiden zich naar me om en daar stond ik, op die kar met mijn rode kop. Nee, dat was geen handige actie.

Dit weet of verwacht bijna niemand van mij…
Ik kan ook heel rustig en op mezelf zijn. En niemand mag aan mijn haar zitten!

Welke wijsheid wil je graag met je branchegenoten delen?
Blijf dicht bij jezelf, wees jezelf en doe je vooral niet anders voor. Ga iedere dag voor het beste en realiseer je dat routine je grootste vijand is.